Nang sumalakay si Pedring nawalan kami ng kuryente. Dalawang araw na walang kuryente dito sa amin. Sa unang gabi, walang magawa. Ang gitara ko...wala sa tono kaya wala akong magawa. Kaya...tulog na lang muna.
Sa pangalawang gabi, tila ganoon ulet ang drama ng buhay ng mga walang kuryente....bago sumapit ang dilim kailangan, luto na ang pagkain...at bago pa tuluyang mabalot ng dilim ang buong paligid at mga malabong ilaw na lamang ng kandila ang magsisilbing liwanag ay kailangang nakakain na.
Hindi naman namin inaasahan na hindi pa rin magkakaroon ng kuryente. Ang anak kong buhay na buhay pa rin ang energy sa kabila ng madilim na kapaligiran...inuto kong kumanta.
Marami siyang kinanta na kinakanta daw nila sa school...pero may isang awitin na tinamaan ako...
eto iyon...
Bago ko ipikit ang mata ng mahigpit
kaya bago pa managinip kayo ang nasa isip
Ang pamilyang ito, may pag-ibig na totoo
kaya abot hanggang langit
ang pasasalamat ko
Dear God, salamat po
sa pamilyang ito
Huwag n'yo pong pababayaan
ang mga minamahal ko
Dear God, salamat po
panalangin ko'y dinggin
sana'y laging may pag-ibig
sa tahanan namin
Nanay at tatay ko
sa akin ay the best kayo
kapatid kong makulit
hindi kita ipagpapalit
Dear God, salamat po
sa pamilyang ito
huwag n'yo pong pababayaan
ang mga minamahal ko
Dear God, salamat po
panalangin ko'y dinggin
sana'y laging may pag-ibig
sa tahanan namin
natuwa ako sa pagkanta n'ya punung-puno ng feelings...
mabuti na lang at madilim hindi n'ya pansin ang luha ko...
Kalungkot lang hindi ko na-record...siguro pag nauto ko na lang siya ulet!
Nakakatuwa talaga siya...(*^_^)
Sep. 28,2011
