Martes, Enero 29, 2013

Biyaya sa pamilya

Hindi ko alam kung paano sisimulan ang kuwento basta ang alam ko lang lagi akong tinatanong kung kelan ko susundan si Joyce.


Syempre naman gusto kong magkaroon ng kapatid ang anak ko kaya lang hindi pa siguro panahon noon para siya ay masundan kaya ngayon lang dumating.

Maglilimang buwan na nga siya ngayon...at nagsisimula na siyang magparamdam. Dumadalas na ang galaw niya kahit naglalakad ako o kaya nakatayo o nakaupo lalo na kapag nakahiga.

Marami ang natuwa para sa akin. Sabi nga nila tama lang na masundan na si Joyce kasi walong taon na...kung tutuusin malayo na ang agwat nila.

Pero ang kuwento ko ay tungkol sa panahon na hindi ko alam na dumating na pala siya.


Last two weeks of September without knowing that I'm pregnant...sumali ako sa cheerdance. Ang saya-saya ko pa nga na magstreching, bonggang galaw at super sunod sa mga step. Wala naman kasi akong nararamdamang kung ano. Hindi nga ako nahihilo basta ang alam ko lang...kaya ako sumali sa cheerdance para magbawas ng timbang.

Sa araw ng competition, isa sa hindi ko inaasahang mararamdaman ko ang parang mahilo at kapusin ng hininga sa oras mismo ng sayaw. Natakot akong tumumba pero sabi ko kaya ko itong tapusin at talagang bote ng mineral ang una kong hahanapin. Maayos ko namang natapos ang pagsayaw na hindi gumawa ng eksena.

October. Adik nga yata ako sa internet, halos araw-araw updated ang fb ko at karaniwang nakapaglalagay ako ng post sa blog...pero tila ang aga kong inaantok simula matapos ang cheerdance competition. Inisip ko dahil ito sa anak ko na palagi akong niyayang matulog katabi niya. Kaya hindi ko na nagagawang magpuyat at tumutok sa computer.

Ilang beses nasayang ang mga unlisurf ko dahil sa nawalan ako ng ganang magbukas ng computer. Palagi rin akong naglalaway... nakakainis na nga. Natakot ako na baka may kakaiba na akong sakit kaya minsan sinubukan kong magsearch sa internet kung anong sintomas ang ganoon. Nahihirapan din akong huminga at parang lagi akong sinisikmura. Hindi ko maintindihan. Isa sa lumabas sa na-research ko ang sakit na GERD...super ang pag-aalala ko. Gusto ko nang magpatingin sa doktor pero natatakot ako.

November. Kahit sa trabaho inaantok ako kahit ang aga-aga. Wala na akong ginawa kundi maghikab at pabayaang losyang ang sarili. Sa mga panahong ito napansin ng mga malalapit kong kasama o kaibigan ang gawi ko. Binibiro nila ako na baka buntis daw ako pero sabi ko hindi kaya. Pero nagkuwento ako sa kanila ng mga kakaibang nararamdaman ko.

Sabi nila... walang duda sis, buntis ka. Magpatingin ka na sa OB.

ANO DAW?!?! Buntis daw ako. Bigla akong kinabahan. Bonggang kaba. Natakot ako dahil baka may mga nakain o nainom na akong gamot na makakaapekto sa magiging baby ko. Super praning ako.


Bumili ako ng pregnancy test. Lumabas na malinaw ang isang linya at malabo ang isa. Sa isip ko, naku negative naman pala. E, malay ko ba naman na positive pala 'yun. Nasa denial stage ako... baka nagkakamali lang sila ng palagay...pero pinagtutulakan nila akong magpatingin sa OB.

At 'yun nagpatingin nga ako. Base sa sinabi ng OB magdadalawang buwan na siya. Totoo nga, dumating na siya.

Kung tutuusin hindi  ko na alam kung ano ang pakiramdam ng isang buntis. Walong taon na ang nakalipas...kaya clueless ako sa mga dapat gawin mabuti na lang at may mga kaibigan akong nagbibigay ng kanilang mga payo.

Bawal ang ganito, kumain ka ng ganito. Iwasan mo ang maganto, dapat ganito.

Sa sobrang dami nga ng sinasabi nila, nakakalito na. Pero masaya naman sa pakiramdam kahit may kaba sa bagong yugto ng pagiging ina ko.


Matapos magbunyi ang mga kamag-anak, kaibigan at kakilala... wala namang ginawa ang mga butihin kong mga kaibigan kundi yayain ako kung saan-saan. Kumain kung saan-saan at bumili ng kung anu-ano. (parang ang dami... haha!)

Nakaramdam ako ng pagduruwal pero napakadalang. Mas aktibo nga ako ngayon kaysa noong una sapagkat apat na buwan akong bed rest ayon sa doktor...pero ang kwento tungkol doon ay sa susunod ko na lamang ibabahagi dahil ang mas mahalaga ay ngayon. :)

Nasa ikalimang buwan na ako ngayon... nakakakaba pero masaya!

Lunes, Enero 14, 2013

Kuwentuhang EXCITE

Ano ang EXCITE?

Ito ay Enhancement and eXpansion of Capability in Information Technology and English (EXCITE).


Opening program


(Para mas maintindihan click na lang ung naka-highlight.hehe)
Registration.

Hindi ko palalawakin kung tungkol saan ang Excite pero ikukuwento ko ang naging karanasan ko sa pagdalo ng isang buong linggo.

Participants

Matagal na dapat akong naka-attend d'yan pero dahil mas may kailangan akong unahin napagpasyahan kong ibang ka-department na lang muna ang pumalit sa akin.

Sa pagpasok ng bagong taon, nabigyan ulit ako ng pagkakataong makadalo at syempre di ko na pinalampas. Dati-rati apat lang ang pinapadala bawat school ngayon lima na kaya mas masaya sa pakiramdam na marami kami kahit hiwa-hiwalay ang training namin.

Tatlo kasi sa amin ang sa English training, 'yung isa naman sa Basic IT at ako ang napadpad sa Intermediate IT... ang sosyal ng dating!

Papunta na sa kanya-kanyang training room.

Sabi ng mga kasamahan ko na nakatapos na ng training na ito, baka ma-bored ako kasi maalam daw ako sa computer at may blog na daw ako. Pero super excited pa rin ang feelings ko baka kasi madagdagan ang kaalaman ko. :P

English

Intermediate IT

Basic IT
Unang araw. Nag-usap-usap kaming magkakasama na magsasabay-sabay kami sa pagpunta sa URS Morong. Hindi kasi ako pamilyar dun kaya baka makaligaw-ligaw ako pagpasok ng gate. May free breakfast na nakahain sa aming mga participant (at sa isang buong linggo libre ang miryenda at tanghalian). Syempre, sinong aayaw sa libre, di ba? Super kain kami at nang halos lahat ay nakakain na nagsimula na ang opening program.

Ipinaliwanag kung ano ang EXCITE, ang objective nito at mga rules para sa amin. Ipinakilala rin ang mga tao na mag-aassist sa amin. Naghiwa-hiwalay na kami matapos ang program at nagtungo na sa aming mga training room.
Batch picture kay Prof. Aireen Matimatiko and Ms. Sidney

EXCEL ang unang topic namin at tatlong araw naming ie-explore. Noong una, akala ko alam ko na ang lahat ng gagawin sa excel pero syempre nagkamali ako. Marami pa pala akong dapat malaman... mga formula na noon ko lang nalaman.

Nag-enjoy ako ng bongga sa excel. Kahit napakaraming activity may free internet naman during break time. Ang saya! Nakapag-check ako ng blog ng mga students ko. (double purpose!)
Batch picture kay Sir Owen Escuadra and Ms. Sidney

Dalawang araw naman ang nakalaan para sa blogging at pag-explore ng google. Pero medyo minalas yata ang batch namin dahil nawalan ng internet connection nung first day. Nagkaroon daw ng problem at kailangang ayusin. Mabuti na lang may dalang broadband ang aming speaker kaya mega-explain s'ya kaya nga lang mas maganda kasi kung nasasabayan namin ang ginagawa n'ya.

Kaya noong hapon pinapanood na lang muna kami ng isang pelikula dahil iyon daw ang ilalagay namin sa blog namin kapag umayos na ang connection. Dismayado ako...'yun ang totoo pero wala naman kaming magawa. Hindi naman siguro ginusto ng speaker namin na mawalan ng connection kung kelan kailangan namin mag-internet. Sa excel kasi kahit walang internet tuloy ang ligaya ng mga activity pero sa blogging...sawi kami dahil sa kawalan ng internet connection.

Last day. Second day ng blogging. Medyo umayos na ang connection kaya nakagawa at nakasunod na karamihan sa amin sa mga ginagawa tulad ng paggawa ng email address, profile sa google, at paglikha ng blog. Meron na ako ng lahat ng iyon kaya sinusundan ko na lang ang hindi ko pa alam. At dahil naghahabol kami ng dapat naming gawin... kami ang pinakahuling natapos sa lahat ng training at inabot na ng gabi.
English group Antipolo

English group Rizal


Basic IT group


May graduation pa after. Binigyan ng mga certificate at may mga nagsalita about their experiences sa training. Nakakatuwa rin ang karanasang idinulot ng EXCITE sa akin dahil sa mga naging kasama ko mula sa iba't ibang school sa Rizal at Antipolo. Nakakatuwa rin ang mga kuwentuhang wala lang pero tawanan lang ang peg.

Ganoon din ang naging experience ng apat kong kasama. Sabi nga sa susunod, iikot ulit ang dadalo dito at malamang sa hindi sa English training na ako. Siguro isa na naman iyong nakakatuwang karanasan.

Looking forward na nga ako. haha! (*^_^)