Lunes, Setyembre 19, 2011

Mabahong usapan...as in eeewww!



Marami ang nagsasabi na magandang ehersisyo ang paglalakad. Kaya naman ang motto ko…(na sinabi rin ni drew..ehem) ‘Lahat ay walking distance.’

Pero paano kung ang kalsadang daraanan mo ay puno ng mga …jackpot?!?

Paumanhin sa mga kumakain… pero hindi ba’t nakakadiri…nakakawalang gana at talaga naman nakakaasar lalo na kung umagang-umaga ito ang babati sa’yo! (eeewww!)

HIindi naman ako maselan sa mga mababahong amoy…maging sa mga dumi ng hayop…pero ang hindi ko gusto ay ang kawalang manners ng mga aso na araw-araw ay ginagawang palikuran ang kalye.

Walang araw na walang jackpot sa dinadaanan kong kalye…pwera na lang kung umuulan. Tulad na ng nasabi ko na kung baho rin lang ang pag-uusapan di ko na iyon pansin…pero ang nakakadiri ay ang nagkalat na jackpot na napisa na ng mga gulong ng mga sasakyan o kaya’y may suwerteng nakaapak dito! (Eeewww)

Pero ang malala ay ang pagpapatintero sa mga nakaladkad ng mga gulong o mga tsinelas na bumuo ng mga pulo-pulo sa kahabaan ng kalye. Talagang nakaka-eeewww!

Sabihin n’yo nang nag-iinarte ako… pero nagsasabi lamang ako ng isang katotohanang araw-araw na bumabati sa aking umaga. How I wish magpalit tayo ng sitwasyon kung saan kayo ang makakasaksi ng mga bastos na mga asong hindi magpagawa ng sarili nilang palikuran para hindi nakakahiya sa taong katulad natin!

Hay naku, talaga! EEEWWW!
(*^_^)

Setyembre 19, 2011