Sabi ko lahat ng hindi ko na kailangan itatapon ko na…pero kung minsan 25% lang ang naitatapon ko. Mahilig kasi akong magtabi ng kung anu-ano na may sentimental value. Mahirap kasing magtapon ng gamit na naging bahagi ng iyong pagkatao kaya naman hindi ko basta maitapon.
Sa paghahanap ko ng mga bagay na hindi na gaanong mahalaga sa akin…napagtanto ko na marami pala akong naisulat na kung anu-ano sa iba’t ibang uri ng papel. Tulad ng likod ng notebook, resibo, kapiraso ng kartolina at iba pang pwedeng sulatan. At habang isa-isa kong binabasa ang mga isinulat ko…natawa ako.
Ang iba kasi sa mga ginawa ko ay di mga tapos ngunit nagpapaalala ng mga nangyayari kung bakit ko ito isinulat…tulad nito:
“May mga pagkakataong gusto kong pulutin ang mga nagkalat na maliliit na bato para ipukol sa iyo. Hindi naman nangangahulugang ayaw ko sa iyo o galit ako sa’yo ngunit mapang-akit ang mga batong ito na nagnanais dumampi sa iyong balat.”
Naisulat ko noon…kung sino ang tinutukoy ko…di ko na kailangang i-reveal (hehehe)…pero may kasunod pa pala iyan…
“Unang-una, hindi ko kasi lubos na pinaniniwalaan ang iyong sinasabi. Hindi ko maunawaan kung bakit napakaraming paliguy-ligoy sa iyong sinasabi.”
Siguro nabobored lang ako sa kausap ko kaya iyon ang mga naisulat ko.
Mayroon pang isa…mukha naman akong badtrip sa sinulat kong ito pero hindi ko na rin sasabihin kung sino ang tinutukoy ko…
“I hate to say this but I hate you! I hate everything about you! I hate your big brown eyes! I hate your steel bracket…toot…toot…toot!”
Hindi lang yata ako badtrip…galit na yata ako kasi English na ang ginamit ko eh, pero for sure…wala na sa akin ‘yun ngayon kung ano man ang kinaasaran ko ng mga panahon na iyon!
May mga pagkakataon din na tinatanong ko ang aking sarili tulad nito:
“Ginagawa natin ang isang bagay dahil masaya tayo dito. Pero paano kung hindi ka na masaya at wala ka nang gana? Magpapatuloy ka pa ba?”
Sa totoo lang, lagi ko itong naitatanong sa aking sarili pero nagpapatuloy pa rin ako… parang tulad din ng naisulat kong ito…
“I’m quiting, yes, I am but then again I’ll be like a broken record for here I am again!”
Ilang beses ko na bang sinabi na mag-quit pero later on ako pa rin… I know one day I will be free from stress.(*^_^)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento