Walong taon :)

          Walong taon ko nang kasama ang 

                     bespren ko....

                         kuya ko...

                             ka-trabaho ko...

                                   kaasaran ko...

                                        kaututang dila ko...

       At sa walong taon na iyon, masaya naman ako at di pa rin siya nagsasawa sa pagmumukha ko. Di pa rin siya napipikon sa mga sinasabi ko. Di siya napapagod na bigyan ako ng payo. Di siya nawawalan ng oras sa aking mga pangangailangan lalo na kung may problema.

        Masasabi kong isa na siya sa mga mabuting tao na nakadaupang palad ko dito sa mundong ibabaw.

        Di ko nga lubos maisip na matagal na rin pala kaming nagkasama. Nagkasamaan man ng loob alam kong iyon naman ay di magtatagal.

Isa siya sa mga taong naniniwala sa aking galing, sa aking talento na kahit na minsan ay may halong pang-aasar.

Masasabi ko rin na ako ang nagiging dahilan para siya ngumiti o kaya’y humalakhak kahit na hindi ako nagpapatawa… o di ba, kakaiba? Saan ka pa?

Ngayon ko lang napag-isip-isip… ano nga ba ang meron siya at hanggang ngayon nandyan pa rin siya? Nakakaasar kung minsan pero mas madalas ay kailangan ko siya.

Tama, kailangan ko siya. Bakit naman hindi? ‘pag wala akong pera syempre sa kanya ang takbo ko… ‘pag may problema na di ko mabigyan ng solusyon…syempre takbo ulit sa kanya….

Siguro ganon talaga, di ba?

Pero kahit may mga pagkakataon na nag-aaway kami ay di ko siya kayang talikuran. Kahit gan’on siya ay mahal ko pa rin siya. Mas malalim. Mas nagiging importante siyang parte ng aking buhay.

Siguro kaya ako laging nakadepende sa kanya ay dahil sa mas matanda siya sa akin… walong taon ba naman… mas marami na siyang naranasan. Mas marami na siyang pinagdaanan na bagyo at unos.

Sa tuwing maririnig ko ang mga kuwento niya… di ko maiwasang humanga sa kanyang pagtitiyaga. Malungkot kasi ang kanyang naging kabataan...

Pero ayaw kong pag-usapan ang malungkot niyang kahapon. Kasi mas importante ang ngayon na masaya siya na kasama ako.

Kung paano kami naging malapit ay isa na namang mahabang kuwento na maraming sanga-sanga…. Di ko na nga maisip kung bakit nagkaganoon pero sa ngayon ay maayos na ang lahat…

Pero, ano bang meron ngayon?

Ang totoo niyan walong taon na kaming magkaibigan…. At natutuwa ako’t siya ang bespren ko for life… walang iba kundi ang mahal ko… ang mahal kong asawa….

Para sa iyo…. Tandaan mo lang na…

Mahal kita kahit mas matanda ka sa akin

Mahal kita kahit kuripot ka

Mahal kita kahit may nunal ka na ala-nora aunor

Mahal kita kahit medyo maliit ka

Mahal kita kahit suplado ka sa personal

Mahal kita kahit na gupit aguinaldo ka

Mahal kita kahit na di ka marunong pumorma

Mahal kita kahit na minsan pasaway ka

Mahal kita kahit na minsan parang tatay ka sa akin

Mahal kita kahit na may punto ang salita mo

Mahal kita kahit na mas magaling ka mang-asar

Mahal kita kahit na manhid ka

Mahal kita kahit na di ka malambing

Mahal kita kahit na feeling mo gwapo ka kahit hindi

Mahal kita kahit na feeling mo ay hindi

Mahal kita kahit ano ka pa…..

Mahal kita kahit maging sino ka man (naks kanta yun ha!)

Basta mahal kita…. …… period!

Para sa iyo mahal ko….. Happy anniversary!.....

Mahal na mahal kita…