Creepy sa katanghalian

Tanghaling tapat. Matapos kumain nagpahinga ako ng kaunti dahil ala-1 babalik kami sa comlab para ipagpatuloy ang In-service training namin. 

Mga kasama kong mag-inset. :)

(Sembreak ng mga bata at kaming mga guro na hindi umupo sa eleksyon ay kailangang pumasok at ako ang naatasang pamunuan ang gawain.)

Maganda naman ang simula ng umaga namin. Nagdasal at nag-exercise pa nga kami. Sa madaling salita, walang problema. May dumating na speaker...ayos din.

Balik sa lunch time... sinara ko ang comlab after declaring ng lunch break... binigay kasi sa akin yung susi at dahil sa nag-aalala ako na baka may masira ni-lock ko muna habang nagkakainan kami. Quarter to one bumalik akong mag-isa sa comlab, abala pa kasi sa pagkukuwentuhan ang mga kasama ko at inakala ko na may naghihintay na sa akin para buksan ung lab.

Habang bumababa ako ng hagdan nakita ko ang isang estudyanteng papunta sa dulo ng hallway...dead end 'yun at wala na siyang iba pang pwedeng puntahan kaya nasabi ko sa sarili ko na sisitahin ko na lang pagbaba ko. Naiisip ko kasi na baka isa siya sa mga pinabalik para sa review.

Narating ko naman ang hangganan ng hagdan at bago ako tuluyan dumiretso sa padlock ng comlab nilingon ko ang batang nakita ko...pero wala siya. Inisip ko na baka pumasok sa katabing klasrum pero naka-lock din ito. Pinagana ko ang aking mata, sinuri ang bawat kanto ng hangganan... pero talagang wala siya.

Imbes na tumakbo ako at magsisigaw... pinakalma ko ang isip ko... binuksan ko pa rin ang comlab... binuhay ang mga ilaw at huminga ng malalim. Pagkatapos kalmado akong umakyat ulit sa taas at tinawag ko na ang mga kasamahan ko. Ang totoo hindi ako natakot...kinabahan lang ako...siguro kung natakot agad ako...bonggang tili ang gagawin ko.

Pero, nag-isip ako kung sasabihin ko ba sa kanila 'yung nakita ko...pero naisip ko na baka matakot silang lahat mas mahirap naman 'yun kaya sinarili ko na lang at nagsimula na muli ang gawain namin. Natapos kami mga mag-aalas-kwatro. 

Nag-aalisan na silang lahat... nakaramdam ako ng kaba... baka mamaya maiwan na naman akong mag-isa at biglang lumitaw 'yung batang nakita ko...mabuti na lang at may isang nakipagkuwentuhan sa akin tungkol sa isang palabas na pareho naming pinapanood...sinabihan ko siya na hintayin n'ya akong matapos mag-ayos at sabay na kaming umakyat.

Di ko kasi masabi sa kanya tungkol sa nakita ko. Pero isa lang ang sigurado ako, hindi ako inaantok. Nakita ko talaga ang isang batang babae na lagpas balikat ang buhok at nakaputing pantaas. 

Hay, akala ko nga sa gabi lang nagpaparamdam ang mga gan'on... di pala... kahit anong oras pala pwede. Kakalokah lang talaga... tapos kapag kinuwento ko sa iba sasabihn baka guniguni ko lang daw. 

Anyway, hindi naman ako namimilit ng maniniwala sa akin... pero sigurado ako sa aking nakita.

(*^_^)

Kwentong Jeepney: Bubot ka pa, Ineng!

Papasok na naman ako ng trabaho at syempre sasakay ako ng jip. Karaniwan, dedma lang ako sa itsura ng mga kasakay ko.

Pero ngayong araw na ito kasunod kong sumakay ang isang elementary student dahil sa kilala ko ang unipormeng suot niya.

Ang nakakaloka, ahit ang kilay, naka-foundation at mapula ang labi. Mahahaba ang kuko at may mga kung ano-anong mga nakasulat sa kanyang kamay at sa may binti na parang tattoo...na ipinagpapalagay niya, sa tingin ko, na maganda.

Gusto ko siyang tanungin, gusto kong usisain ang dahilan kung bakit ganoon ang itsura n'ya...pero di ko nagawa. Parang ako pa ang nahiya para sa kanya. Kung tutuusin ano bang pakialam ko, pero masyado lang siguro akong na- bothered sa kaanyuan niya.

Kung sabagay maraming tulad ng batang ito ang nagpupumilit na maging dalaga. Mga bubot na bubot pa'y kung manamit, mag-ayos at kumilos ay parang mga dalaga. Sa aking palagay, grade 6 na siya at sa edad niya, parang di niya alintana ang maaaring idulot ng mga koloreteng pinahid niya sa kanyang mukha at di rin yata niya pansin na nagmumukhang madungis na siya sa mga bolpeng tattoo na isinulat niya sa kanyang murang balat.

Bukod pa sa maaga nilang pagkilos bilang dalaga ay kapansin-pansin din ang maaga nilang pagkakaroon ng bf o gf... ano rin ba ang pakialam ko d'on...ang alam ko lang, sa edad nila, mas magandang maramdaman nila ang pagiging bata. Maglaro sila, magtawanan, magkuwentuhan, kumain ng dirty ice cream, maligo sa ulan... magpatintero, mag-agawan base at marami pang iba.

Isa lang naman ang pinupunto ko, minsan lang naman kasi magdadaan ang pagiging bata...kaya dapat sana i-enjoy na lang nila para kapag dumating ang panahon na umedad sila... wala silang na-missed out sa buhay nila.

Hayyy... kung ako lang eh, kamag-anak nito masasabihan ko talaga siya nang

Ineng, bubot ka pa! (*^_^)

Biyaya sa pamilya

Hindi ko alam kung paano sisimulan ang kuwento basta ang alam ko lang lagi akong tinatanong kung kelan ko susundan si Joyce.

Syempre naman gusto kong magkaroon ng kapatid ang anak ko kaya lang hindi pa siguro panahon noon para siya ay masundan kaya ngayon lang dumating.

Maglilimang buwan na nga siya ngayon...at nagsisimula na siyang magparamdam. Dumadalas na ang galaw niya kahit naglalakad ako o kaya nakatayo o nakaupo lalo na kapag nakahiga.

Marami ang natuwa para sa akin. Sabi nga nila tama lang na masundan na si Joyce kasi walong taon na...kung tutuusin malayo na ang agwat nila.

Pero ang kuwento ko ay tungkol sa panahon na hindi ko alam na dumating na pala siya.

Last two weeks of September without knowing that I'm pregnant...sumali ako sa cheerdance. Ang saya-saya ko pa nga na magstreching, bonggang galaw at super sunod sa mga step. Wala naman kasi akong nararamdamang kung ano. Hindi nga ako nahihilo basta ang alam ko lang...kaya ako sumali sa cheerdance para magbawas ng timbang.

Sa araw ng competition, isa sa hindi ko inaasahang mararamdaman ko ang parang mahilo at kapusin ng hininga sa oras mismo ng sayaw. Natakot akong tumumba pero sabi ko kaya ko itong tapusin at talagang bote ng mineral ang una kong hahanapin. Maayos ko namang natapos ang pagsayaw na hindi gumawa ng eksena.

October. Adik nga yata ako sa internet, halos araw-araw updated ang fb ko at karaniwang nakapaglalagay ako ng post sa blog...pero tila ang aga kong inaantok simula matapos ang cheerdance competition. Inisip ko dahil ito sa anak ko na palagi akong niyayang matulog katabi niya. Kaya hindi ko na nagagawang magpuyat at tumutok sa computer.

Ilang beses nasayang ang mga unlisurf ko dahil sa nawalan ako ng ganang magbukas ng computer. Palagi rin akong naglalaway... nakakainis na nga. Natakot ako na baka may kakaiba na akong sakit kaya minsan sinubukan kong magsearch sa internet kung anong sintomas ang ganoon. Nahihirapan din akong huminga at parang lagi akong sinisikmura. Hindi ko maintindihan. Isa sa lumabas sa na-research ko ang sakit na GERD...super ang pag-aalala ko. Gusto ko nang magpatingin sa doktor pero natatakot ako.

November. Kahit sa trabaho inaantok ako kahit ang aga-aga. Wala na akong ginawa kundi maghikab at pabayaang losyang ang sarili. Sa mga panahong ito napansin ng mga malalapit kong kasama o kaibigan ang gawi ko. Binibiro nila ako na baka buntis daw ako pero sabi ko hindi kaya. Pero nagkuwento ako sa kanila ng mga kakaibang nararamdaman ko.

Sabi nila... walang duda sis, buntis ka. Magpatingin ka na sa OB.

ANO DAW?!?! Buntis daw ako. Bigla akong kinabahan. Bonggang kaba. Natakot ako dahil baka may mga nakain o nainom na akong gamot na makakaapekto sa magiging baby ko. Super praning ako.

Bumili ako ng pregnancy test. Lumabas na malinaw ang isang linya at malabo ang isa. Sa isip ko, naku negative naman pala. E, malay ko ba naman na positive pala 'yun. Nasa denial stage ako... baka nagkakamali lang sila ng palagay...pero pinagtutulakan nila akong magpatingin sa OB.

At 'yun nagpatingin nga ako. Base sa sinabi ng OB magdadalawang buwan na siya. Totoo nga, dumating na siya.

Kung tutuusin hindi  ko na alam kung ano ang pakiramdam ng isang buntis. Walong taon na ang nakalipas...kaya clueless ako sa mga dapat gawin mabuti na lang at may mga kaibigan akong nagbibigay ng kanilang mga payo.

Bawal ang ganito, kumain ka ng ganito. Iwasan mo ang maganto, dapat ganito.

Sa sobrang dami nga ng sinasabi nila, nakakalito na. Pero masaya naman sa pakiramdam kahit may kaba sa bagong yugto ng pagiging ina ko.

Matapos magbunyi ang mga kamag-anak, kaibigan at kakilala... wala namang ginawa ang mga butihin kong mga kaibigan kundi yayain ako kung saan-saan. Kumain kung saan-saan at bumili ng kung anu-ano. (parang ang dami... haha!)

Nakaramdam ako ng pagduruwal pero napakadalang. Mas aktibo nga ako ngayon kaysa noong una sapagkat apat na buwan akong bed rest ayon sa doktor...pero ang kwento tungkol doon ay sa susunod ko na lamang ibabahagi dahil ang mas mahalaga ay ngayon. :)

Nasa ikalimang buwan na ako ngayon... nakakakaba pero masaya!

Kuwentuhang EXCITE

Ano ang EXCITE?

Ito ay Enhancement and eXpansion of Capability in Information Technology and English (EXCITE).

Opening program

(Para mas maintindihan click na lang ung naka-highlight.hehe)

Registration.

Hindi ko palalawakin kung tungkol saan ang Excite pero ikukuwento ko ang naging karanasan ko sa pagdalo ng isang buong linggo.

Participants

Matagal na dapat akong naka-attend d'yan pero dahil mas may kailangan akong unahin napagpasyahan kong ibang ka-department na lang muna ang pumalit sa akin.

Sa pagpasok ng bagong taon, nabigyan ulit ako ng pagkakataong makadalo at syempre di ko na pinalampas. Dati-rati apat lang ang pinapadala bawat school ngayon lima na kaya mas masaya sa pakiramdam na marami kami kahit hiwa-hiwalay ang training namin.

Tatlo kasi sa amin ang sa English training, 'yung isa naman sa Basic IT at ako ang napadpad sa Intermediate IT... ang sosyal ng dating!

Papunta na sa kanya-kanyang training room.

Sabi ng mga kasamahan ko na nakatapos na ng training na ito, baka ma-bored ako kasi maalam daw ako sa computer at may blog na daw ako. Pero super excited pa rin ang feelings ko baka kasi madagdagan ang kaalaman ko. :P

English

Intermediate IT

Basic IT

Unang araw. Nag-usap-usap kaming magkakasama na magsasabay-sabay kami sa pagpunta sa URS Morong. Hindi kasi ako pamilyar dun kaya baka makaligaw-ligaw ako pagpasok ng gate. May free breakfast na nakahain sa aming mga participant (at sa isang buong linggo libre ang miryenda at tanghalian). Syempre, sinong aayaw sa libre, di ba? Super kain kami at nang halos lahat ay nakakain na nagsimula na ang opening program.

Ipinaliwanag kung ano ang EXCITE, ang objective nito at mga rules para sa amin. Ipinakilala rin ang mga tao na mag-aassist sa amin. Naghiwa-hiwalay na kami matapos ang program at nagtungo na sa aming mga training room.

Batch picture kay Prof. Aireen Matimatiko and Ms. Sidney

EXCEL ang unang topic namin at tatlong araw naming ie-explore. Noong una, akala ko alam ko na ang lahat ng gagawin sa excel pero syempre nagkamali ako. Marami pa pala akong dapat malaman... mga formula na noon ko lang nalaman.

Nag-enjoy ako ng bongga sa excel. Kahit napakaraming activity may free internet naman during break time. Ang saya! Nakapag-check ako ng blog ng mga students ko. (double purpose!)

Batch picture kay Sir Owen Escuadra and Ms. Sidney

Dalawang araw naman ang nakalaan para sa blogging at pag-explore ng google. Pero medyo minalas yata ang batch namin dahil nawalan ng internet connection nung first day. Nagkaroon daw ng problem at kailangang ayusin. Mabuti na lang may dalang broadband ang aming speaker kaya mega-explain s'ya kaya nga lang mas maganda kasi kung nasasabayan namin ang ginagawa n'ya.

Kaya noong hapon pinapanood na lang muna kami ng isang pelikula dahil iyon daw ang ilalagay namin sa blog namin kapag umayos na ang connection. Dismayado ako...'yun ang totoo pero wala naman kaming magawa. Hindi naman siguro ginusto ng speaker namin na mawalan ng connection kung kelan kailangan namin mag-internet. Sa excel kasi kahit walang internet tuloy ang ligaya ng mga activity pero sa blogging...sawi kami dahil sa kawalan ng internet connection.

Last day. Second day ng blogging. Medyo umayos na ang connection kaya nakagawa at nakasunod na karamihan sa amin sa mga ginagawa tulad ng paggawa ng email address, profile sa google, at paglikha ng blog. Meron na ako ng lahat ng iyon kaya sinusundan ko na lang ang hindi ko pa alam. At dahil naghahabol kami ng dapat naming gawin... kami ang pinakahuling natapos sa lahat ng training at inabot na ng gabi.

English group Antipolo

English group Rizal

Basic IT group

May graduation pa after. Binigyan ng mga certificate at may mga nagsalita about their experiences sa training. Nakakatuwa rin ang karanasang idinulot ng EXCITE sa akin dahil sa mga naging kasama ko mula sa iba't ibang school sa Rizal at Antipolo. Nakakatuwa rin ang mga kuwentuhang wala lang pero tawanan lang ang peg.

Ganoon din ang naging experience ng apat kong kasama. Sabi nga sa susunod, iikot ulit ang dadalo dito at malamang sa hindi sa English training na ako. Siguro isa na naman iyong nakakatuwang karanasan.

Looking forward na nga ako. haha! (*^_^)

Ang aking mga Guro 2

Natutuwa kami sapagkat noon reunion namin dumating sila. :)

Napagdesisyunan ko na dapat ko pang ituloy ang pagkukuwento sa mga naging guro ko sa hayskul ... pero hindi ko na iisa-isahin. Kaya naman kung sino ang nagkaroon ng tattoo sa utak at puso ko...sila ang bida sa pangalawang yugto ng aking mga guro.

Hayskul.

Filipino. Isa sa mga naging paborito kng guro sa Filipino ay si Bb. Inlayo. Nakakatuwa siyang magturo, may kantahan at kung minsan umiindak pa siya sa harapan. Naging masaya ang Filipino para sa akin nung ako'y nasa Unang taon.

English. Kung meron man akong natatandaan na guro sa English siguro si Mrs. Zenaida Aquino na 'yun. Hindi ko lang siguro ganun kagusto ang English. Kasi kailangang sagutan ang makapal na libro na Grammar and Composition...pero mahal na mahal ko ang pagbabasa sa wikang Ingles pero hindi ko trip pag-aaralan ang grammar...literature lang! (Wala nga akong gaanong maalala sa itinakbo ng buong apat na taon ko hayskul pagdating sa asignaturang Ingles...parang lost ako masyado!haha...)

Math. Isa lang ang natatandaan kong guro sa Math. Siya ay walang iba kundi si Mr. Dugay. Kesehodang umabot hanggang pinto ang solusyon basta maunawaan lang namin. Nakakatakot si Sir Dugay pero super funny siya. Paborito niya ang awiting 'Ever since the world began'... ewan ko lang kung hanggang ngayon. (hehe...) Nakikita ko pa rin siya paminsan-minsan at tulad pa rin siya ng dati! :) 

Science. Dalawang guro sa Agham ang natatandaan ko. Una si Mrs. Martinez, nagtuturo ng Chemistry. Paano ko ba siya malilimutan, eh, sa kanya ako nakaranas na magputong ng kalabasa dahil hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng symbol na 'K'...kaya ang potassium di ko makakalimutan. Ang isa pang guro sa science na di ko malilimutan ay si Mr.  Panganiban. Hindi ko masyadong gusto ang Physic pero dahil sa kanya... na-enjoy ko ang science 4. Mabait at malunay kasi siya magsalita ngunit may diin kung saan di mo nanaising makipag-tsismisan sa iyong katabi. Hanggang ngayon ay nakikita ko pa rin siya ... ngunit hindi ko tiyak kung nagtuturo pa siya.

Kasama namin si Mrs. Martinez at Ms. Tacsuan. :)

Aaraling Panlipunan. Isa lang ang natatandaan kong guro sa AP. Siya ay walang iba kundi si Sir Taguinod. Dahil sa kanya nakabisado ko ang mapa ng iba't ibang kontinente. Lagi kong inaabangan ang oras ng kanyang turo dahil sobra akong nag-eenjoy.

TLE. Si Mr. Sibal ang hindi ko makakallimutang guro sa TLE sapagkat sa kanya ako nahasa sa paggamit ng typewriter na hanggang sa ngayon ay nagagamit ko sa pagtipa ng keyboard ng computer. Nagturo din siya ng business management at pagprint sa t-shirt. Isa rin ito sa mga kaabang-abang na subjet para sa akin.

MAPEH. Nag-iisip ako kung sino ang tumatak na guro para sa akin sa asignaturang ito... at laging bumabalik ang isipan ko kay ms. Tacsuan. Mabait, maganda pero stirkto. Madalas siyang makasama sa mga palaro. :))

Kung pag-uusapan naman ang Values Education... si Mrs. Lugo na 'yan. Napakamalumanay magsalita. Maganda at mabait. 

Pero ang isang tao na hindi ko pwedeng makalimutan nung hayskul ay walang iba kundi ang aming punongguro...si Mrs. Jornacion. Kapag sinabing 'nand'yan na si MISIS...alam na namin kung sino. Napaka-strikto niya at sadyang disiplinado sa maraming aspeto. Takot ako sa kanya noon... pero natutuwa ako tuwaing nakikita ko siya. Naaalala ko kasi ang aking kabataan sa kanya. :)

Hindi ko naman sinasabing sila lang ang mga naging guro ko. Marami sila subalit sila 'yung mga tumatak dahil na rin sa paraan nilang magturo. Lahat pa rin naman ng mga naging guro ko nung hayskul ay bahagi na ng aking buhay. 


PS...
Hindi ko na inilagay ang kanilang mga pangalan sapagkat baka magkamali pa ako. :P

Nais ko pa sanang ikuwento ang mga propesor ko nung kolehiyo ngunit sa aking palagay may ibang araw para dito. 

Sa susunod sila naman ang ibibida ko. (*^_^)

Paboritong palabas

Kanina usapang pambata ang peg naming magkakasamahan. Alalahanin ba naman ang mga paboritong palabas noon. Nagsimula un nung pumasok si Taz at Charmaine eh. LOL.

Isa sa mga napag-usapan, 'yung tumatalon daw na babae at nakikita ang underwear niya... sabi ni Taz sa Bioman daw 'yun... pero si Annie pala ang tinutukoy niya...hahaha... kung sabagay sa Bioman si June ang nakapalda at palagi ring tumatalon. 

Balik kay Shaider... sabi ni Charmaine ang gusto daw niya doon ay si Ida... sabi ko lalaki si Ida sa totoong life... nagulatang sila... eh, kahit ako... nagulat eh! Parang 'Time space warp, ngayon din!' effect lang!

Isa palang lalaki si Ida.  Siya si Jun Yoshida. 

Parang ganun din ang pagkagulat ko nang malaman ko na si Farrah Cat na kalaban sa Bioman ay walang iba kundi si Cynthia Luster. Syempre, nagulat ulet sila. 

'Yung naka-violet, siya si Farrah Cat.

Maskman. Naka-red si Michael Joe na dito na nakatira sa atin.

Super tawa trip ang nangyari kanina. Biglang singit si Downy di un ung palabas na may makasintahan? wahahaha... Maskman un ah... ay ang tinutukoy pala niya ay Daimos... sabi niya Voltes V daw... naku, patandaan ba ito ng palabas? hahahahha... sila na talaga... ay mali pala, kami na pala.

Tamang laughtrip lang talaga kanina!

Nakakatuwa lang talaga pag-usapan ang isang bagay na pare-pareho ninyong alam. (*^_^)