Blog kung saan-saan

Noong una, hindi ko alam kung paano magblog. Pero ang alam ko, maari itong maging daan para sa pagpapahayag ng mga saloobin at gayundin ng mga sariling katha na kung saan ay maaaring makita at mabasa ng ibang tao.

Ang totoo niyan, hindi ako sanay na may nagbabasa ng mga ginagawa ko. Una, dahil sa natatakot akong mahusgahan ang mga sinusulat ko pero sa isang banda ng aking isipan gusto kong may pumuna. Gusto kong may magbigay ng kanyang opinyon ukol sa aking mga ginawa.

Kaya naman nang magsulputan ang kung ano-anong site na maaaring makabuo ng blog ay gumawa ako. 

Nandyan ang blogger, livejournal, wattpad, itong tumblr at may isa pa na hindi ko na matandaan kung anong pangalan. Parang tanga lang na gumawa ng kung anong mga sulatin. Umaasa na may papansin sa aking mga sinulat at pinaskil.

Nito ko lamang napagtatanto na ang pagba-blog ay isang daan para kumonekta sa mga mambabasa. Hindi naman ito payabangan ng salita. Kung minsan nga kung ano pa ang pinakamababaw na sinulat o pinaskil yun pa ang nakakuha ng interes ng marami kaya naman naisip kong mas maging ako kapag nagsusulat.

Iniiwasan kong makulong sa mga tradisyunal na paraan ng pagsusulat. Mas pinili kong magsulat ng mga bagay na pumukaw sa aking interes. Mga bagay na gusto. Hindi naman kailangan sobrang seryoso ngunit hindi rin naman basta lang.

Maganda ring sa mga sinusulat mapa-rebyu man ito ng mga palabas, nobela at kung ano pa ay makapag-iiwan ng mga butil na kaalaman o kaya nama'y kaisipan na gigising sa kaisipan ng mga mambabasa.

Maibalik ko lang sa aking naunang sinasabi... sa dami ng aking ginawan ng blog... laging dito ako bumabalik sa blogger. Ewan ko ba kung tutuusin ang iba ay mas madali lang ang pagpapaskil ngunit mas gusto ko ang paraan dito. Masaya na ako rito at nawa'y magpatuloy pa ang aking pagpapaskil kahit napakaraming gawain.

Kung sabagay, sabi nga kapag ang isang bagay na gawain ay nakapagbibigay saya sa atin kahit gaano kahirap o kaabala nagagawan ng paraan para maisagawa ang ninanais.(*^_^)

Photo credits:

https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRimrY1Kh1BJeH0z_bDq16gwkn4qKvZB7UWjcMQch9MaqW_53ON
http://www.artisanskinfacebody.com/uploads/2/9/4/8/29480759/7524478_orig.jpg

Egg shell

Almusal namin. :)

Karaniwan, itlog ang ulam namin sa umaga tulad ngayon. Matapos kong basagin sa gitna ang itlog biglang sumagi sa isip ko ang isang bagay na ginagawa ng mga matatanda sa balat ng itlog.

Ito ang paglalagay ng balat ng itlog sa mga dulo ng dahon ng mga orchids...at dahil may orchids na kami naisip kong ilagay ang mga balat. Ang problema sa gitna ko kasi hinati 'yung itlog at hindi sa dulo kaya nalalaglag. Pero padadaig ba ako, ipinilit ko pa rin silang ilagay at sinigurado kong di malalaglag...ang kaso naman si Yolanda (super typhoon) ay nagbabadyang bumisita.

Sa totoo lang, hindi ko talaga alam ang dahilan kung bakit nilalagyan ng itlog ang mga halaman partikular na ang mga orchids. May scientific explanation kaya 'yon? May sustansya kayang makukuha ang mga halaman mula sa mga natirang laman nung shell? Hindi kaya dagdag dekorasyon lang ito sa halaman? Pero kahit ano pa man ang dahilan... wala namang masama kung gawin ito lalo na kung wala namang masamang epekto sa tao at halaman, di ba?

Kaya naman sa susunod hindi ko na babasagin sa gitna ang itlog sa bandang dulo na lang para sakma sa dahon ng orchids. Mas maganda rin kasing tingnan kung buo ang shell... siguro mas maganda kung kukulayan ko ito... parang easter egg lang...that gives me an idea... haha~

Marami pa namang beses akong maluluto ng itlog sa almusal kaya marami pa akong pagkakataong makapaglagay sa aming halaman. (*^_^)

Nang-agaw ang Tumblr

Nag-eenjoy ako ngayon sa pagpo-post ng kung ano-ano sa tumblr...noon kasi hindi ko masyadong ma-gets! Nito ko lang ulit binuksan at sinubukan kong magpost ulit at 'yun boom...sunod-sunod ko namang ginawa.haha~

Mabilis lang magpost sa tumblr...instant kung baga... kung di ka na mag-iisip ng matagal mga pictures na lang at lagyan mo ng kung ano mang masasabi mo sa ipo-post mo. Ang saya lang...bigla akong nag-enjoy at parang tila tinalikuran ko ang aking blogspot...

Pakiramdam ko tuloy...mawawalan ako ng oras para magpost dito sa blogger. Bigla ako nakaramdam na para bang ako'y nagtataksil...ngunit napag-isip-isip ko... kung tutuusin pwede ko rin namang gawin 'yung paraan ng pagpapaskil.

Madalas kasi pinag-iisipan ko kung ano ang mga dapat kong ilagay sa aking mga blog. Madalas iniisip ko kung ano ang mga magandang bagay na naganap, mga aral na dapat malaman at kung ano-ano pa. Pero, sa tumblr...parang isang picture... may nasasabi ako na hindi ko na kailangan pang mag-isip ng matagal.

Kung nakakapagsalita lang siguro ang blogger... sasabihin nito sa akin...

unfair ka... pwede mo rin iyong gawin sa akin bakit di mo ginawa?

Tama, pwede kong gawin dito sa blogger kung ano man ang pwede kong gawin sa tumblr pero magkaibang level lang kasi. Mas mabilis lang kasi magpost sa tumblr... iyon lang siguro 'yun.

Kaya naman napag-isip-isip kong mula sa mga mabilisang post na ginagawa ko sa tumblr... makakakuha naman ako ng mga bagong ideya na mailalagay ko sa blogger. Pasaway ba ang dapat itawag sa akin?!?
Kalokah lang kasi.

Meron akong blog!

Meron akong blog.

Okay! Fine! Ano naman ngayon?

Kuwentuhang weird

Movies and series

Kung minsan iniisip ko kung ano nga ba ang dahilan ng pag-aaksaya ng panahon 

sa harap ng apat na kanto ng monitor. 

Kung minsan, ang daming gustong ipagawa ng isip ngunit bago pa maitipa ang mga daliri sa keyboard

nawala nang parang bula ang lahat.

Pero tuwing nagbubukas ako ng account, 

at nakikita ko ang mga bagong post ng mga sinusundan kong blog...

nagkakaroon ako ng inspirasyon na magpatuloy na magtala at magpost sa aking blog.

Para bang mahahalagang detalye ng buhay at isip ko ay nakasaad na sa aking blog.

Hindi ko masasabing maganda ang nilalaman ng blog ko... 

pero totoo sa sarili ko ang mga naisulat ko at bagamat ang iba ay hango sa napakalawak kong 

imahinasyon... alam kong naisulat ko iyon dahil may gusto akong sabihin.

Hindi rin naman biro ang gumawa ng blog...

kung minsan ang pag-asa na sana mabasa ng iba ang mga nilalaman ng isip mo sa pamamagitan nito

ay maglalaho kapag napansin mong wala man lang nagtangkang pasyalan ang site o kaya talagang ako lang rin ang magmamahal sa mga post ko.

Pero sabi nga, hindi dapat masyadong umasa na may papansin

sa mga ginagawa mo... ito naman ay isang paraan lamang upang mahasa ang abilidad magsulat

at malibang habang nag-aaksaya ng kuryenteng tumataas at oras na dapat ay ipinagpapahinga ng katawang lupa.

Kaya siguro matagal-tagal pa ang lalakbayin ng blog kong ito... 

sigurado ako na sa bawat araw na nagdaraan...ay may mga kuwentong nakatago sa mga nakapaligid sa akin... at malamang may opinyon namuuo sa aking isipan.

Isang magandang stress reliever ang pagsusulat kaya bakit ko aalisin ang pagkakataong tulad ngayon.

Ang totoo n'yan, may gusto akong isulat na di ko maumpisahan pero eto nakabuo ng isa na wala namang kinalaman sa gusto kong isulat.

Ang alam ko lang patuloy lang sa pagtipa ng keyboard ang akng mga daliri kasabay ng mga mga salitang binitiwan ng aking isip.

Sa mga nakabasa nito, salamat sa oras. Masaya ako't napasyal ka sa aking mundo! (*^_^)

Gawain ng isang guro

Kapag ganitong patapos na ang isang school year, lahat ng guro ay nagiging abala.


Anu-ano bang pinagkakaabalahan?

• Grades

Syempre una ang grades. Encode ng encode ang mga bihasa sa computer habang kapiling ng iba ang kanilang mapagkakatiwalaang calculator.

Matapos gawin ang grades, magpapa-check sa kani-kanilang chairman. Kung minsan, kinukwestyon pa kung bakit bagsak si ganito't ganiyan pero sa huli pipirmahan din. Recorded yan ha.

• Cards and Form 137

Madalas sabihin na dapat unahing gawin ang Form 137 bago ang ang card pero mas madalas sa hindi card ang nauuna. Pareho lang naman ang laman ng dalawang ito, hindi pwedeng may magkaibang marka.

Kailangan ay maingat itong pini-fill-up-an ng mga information at iniiwasan na magkaroon ng mga bura o kamalian. Isa kasi itong mahalagang dokumento ng bata.

Ito ay naglalaman ng mga markang nakuha ng isang mag-aaral at mga impormasyon simula ng siya'y mag-aral. Hindi puwedeng kulang-kulang ang mga detalye sapagkat tiyak na hahanapin ito.

• Form 18-A

Tinatawag din itong 'banig' sapagkat mahaba ito at naglalaman ng mga impormasyong hango sa Form 137. Ibig sabihin ang card, F137 at Form 18-A ay pareho ng nilalaman. Iyon nga lang sa F18-A, final grade na lang ang nilalagay. May address, attendance mula sa form 1, may units at higit sa lahat nakalagay kung ang isang bata ay promoted o retained.

Dati-rati apat na kopya ito na sulat kamay pero dahil sa teknolohiya pwede na ang computerized.

• Form 1

Ang Form 1 ay ginagawa simula pa lamang ng taon at buwan-buwan itong ina-update sapagkat naglalaman ito ng mga araw na ipinasok ng bata sa buong taon.

Kaakibat nito ang Form 2 kung saan inilalagay ang kabuuang attendance ng mga bata para sa isang buwan.

• Local Reading at Division Reading

Para matiyak kung tama ba ang computation ng mga marka at mga nakalagay ng impormasyonn, nagkakaroon ng pagbasa. May umuupong guro bilang chairman at isang guro bilang miyembro kasama ang adviser na susuri sa mga forms.

Kapag mahusay ang isang guro sandali lamang ang pagbasa o kaya'y mula sa higher section pero kapag sinabing madugo... malamang sa hindi, mahaba-habang usapan at paliwanagan ang mangyayari.

Ang Division reading ang pinaka-final na ginagawa kung saan taga-ibang paaralan ang magbabasa ng mga forms. At kapag ito'y natapos na, ang pagpapapirma ng mga adviser ang hudyat ng tagumpay.

But wait there's more...

Pagkatapos makipagbuno ng mga guro sa mga grades, forms at reading... susunod dito ang mga report na kailangang ipasa. Kailangang ma-clear ang isang guro sa mga bagay na nasa kanyang kalinga tulad ng aklat, upuan, mga records, silid-aralan at mga reports.

Tuluyang makakahinga ang isang guro at makapagbabakasyon ng maluwalhati kapag lahat ng taong concern sa clearance ay nakapirma na!

Eto lang naman ang taon-taong gawain ng isang guro. (*^_^)

Bakas ng isang buong taon

Matatapos na naman ang isang taong paghahanda ng mga gawain, pagsasalita ng malakas, pagpapahaba ng pang-unawa at pagbibigay ng pansin sa kinakailangan. Mabuti at makakapagpahinga ang aming utak at lalamunan para mapaghandaan ang mga susunod na aakayin.

Kaya bago matapos ang taong ito narito ang ilang bunga ng mga pinagpaguran ng mga mag-aaral.

Gawa ng Pangkat 1 Ang Kalupi

Gawa ng Pangkat 2 Banyaga

Nakuha ng Pangkat 2 ang mga sumusunod na Pagkilala

Pinakamahusay na Aktres - Mary Grace Duero

Pinakamagaling na Pangalawang Aktres - Kate Gabin

Pinakamahusay sa Paglalapat ng Musika 

Pinakamagandang Sinematograpiya

Pinakamagandang Maikling Pelikula

Gawa ng Pangkat 3 Kinagisnang Balon

Nakuha ng pangkat na ito ang 

Pinakamahusay na Aktor - Ricardo Momongan Jr.

Pinakamagaling na Pangalawang Aktor - Ronnie Orga

Gawa ng Pangkat 4 Sa Lupa ng Sariling Bayan

Ilan sa mga magandang blog na ginawa nila...

Blog ni Maricar Austria

Blog ni Anngelou Carpio

Blog ni Jake William Duaman

Blog ni Sairah Padernal

Sana ay ipagpatuloy nila ang pag-update ng blog kahit hindi na kinakailangan. 

Mas maging mabunga sana ang pag-aaral nila sa ikaapat na taon!

(*^_^)

Guro.

Sabi n’ya…salamat sa Diyos at natapos din…

Sabi naman n’ya…mabuti pa ikaw nagpapasalamat na ako…Help me God…

Ilan lang ito sa mga usapang tila joke pero may katotohanan…madalas itong maririnig sa amin tuwing matatapos ang taon. Madami kasing kailangang tapusin at ipasa sa nakatakdang deadline.

Kung minsan akala mo ay tapos ka na…pero may kulang pa pala. May mga pagkakataong may makakaasarang kasamahan dahil sa hindi pa nagbibigay ng kailangang datos para sa ginagawa mo.

Ganyan ang buhay ng mga tulad naming mga guro. Para bang hindi na nauubusan ng gagawin at kahit naman sa pangkaraniwang araw ng pagtuturo at pagpasok sa paaralan laging kumakaway ang mga Gawain. Kaya naman kapag nakatapos na sa isa ay abut-abot ang pasasalamat habang ang iba naman ay tila humihiling sa taas na matapos na ang kaniya.

Nakakabaliw na nakakatuwa ang magturo. Nakakatuwa ang mga interaksyon sa mga bata subalit nakakabaliw ang sangkaterbang paper works. May mga ora-oradang ipapagawa na kung minsan kahit nagtuturo ay maaabala sapagkat kailangan ng ipasa…agad-agad…parang atat lang!

Noon, ang konotasyon ko sa mga guro…nakaharap lagi sa mga mag-aaral at nagtuturo. Gagawa lamang ng kanyang lesson tapos biswal at magrerekord ng grade pero hindi pala. Napakarami palang iintindihin ng isang guro bago n’ya maintindi ang kanyang pagtuturo. Nakakalungkot, hindi ba… Sapagkat ang isang dahilan kung bakit nasa paaralan ang guro ay para hubugin ang isipan ng mga kabataan ngunit paano naman maibibigay ang sangdaang porsyentong powers ng guro kung bugbog na sa mga kung anu-anong report.

Ngunit sabi nga, kung gusto may paraan kung ayaw maraming dahilan… kaya naman lahat ng gawaing ‘yan ay easy lang sa gurong maabilidad at may puso sa kanyang ginagawa. Kaya nga lang, tila nagiging palabigasan na lang ang pagiging guro. Para bang kaya kumuha ng education ay dahil stable ang status ng trabaho. Parang peso sign lang ba… ganun!

Pero sana hindi ganoon…hindi naman kasi biro ang maging isang guro. Madaming maapektuhan lalong-lalo na ang mga kabataang uhaw na uhaw sa kaalaman. Bagamat mahirap at masakripisyo ang pagiging guro masasabing isa ito sa pinaka-noble profession.

(*^_^)

Hunyo 14, 2012

Lutu-lutuan

Isa sa mga gusto kong gawin ay magluto pero dahil mas madalas ay siya ang magluto kaya tuloy minsan lang ako magluto.

Naniniwala siya na wala akong hilig sa pagluluto...pero ang totoo...mmm...basta may dahilan :P

Kaya naman ibabahagi ko ang isa sa mga paborito kong lutuin. Mahilig ako sa mga ulam na may tomato sauce kaya halos lahat ng pwedeng lagyan nilalagyan ko.

Wala akong name for this dish. Di ko rin talaga alam kung anong tawag dito kaya naman bininyagan n'ya ang luto ko nang KATARATA! (sa huli ko na lang sabihin ang meaning...hehehe)




KARATATA

Mga kailangan:

sitaw - hiwain ng 2 inches long

patatas - hiwain ng pa-cubes
karots - hiwain din ng pa-cubes

sibuyas - hiwain ng maliliit

bawang - hiwain ng pino

bell pepper - kahit anong kulay... hiwain ng maliliit

baboy - pwedeng maliliit na cut o pwede ring giniling
at mga pampalasa ( asin, cubes, betsin, paminta)

Paraan:

• Pakuluan ang baboy o kaya giniling sa tubig may konting asin at betsin.
• Kapag natuyo na lagyan ng mantika at magkulay brown tapos itabi.
• Igisa ang bawang, sibuyas at bell pepper.
• Isama ang sitaw, patatas at karots.
• Lagyan ng pampalasa: asin, betsin, paminta at tomato sauce.
• Pakuluin hanggang sa maluto ang mga gulay.
• Dagdagan ng konting tubig kung malapot.

Pagkaluto...ayos na ang tiyan mo kasabay ang mainit na kanin.

Sabi naman nila...masarap naman daw ang luto ko.... kasi kung ako ang tatanungin n'yo...masarap talaga ang luto ko!

Chow!

Pahabol: 

Ang ibig sabihin ng KATARATA ay....sekreto pa rin! (*^_^)

Plano sa bakasyon

I just felt that today is the first day of vacation and it gives me a thrill.


Mega-Ingles ako...

Bakasyon na nga siguro...

sisimulan ko ang mga sumusunod:

1. Maglalaba ng mga kumot, punda, kurtina at iba pang mabibigat na labahin na hindi malabhan kapag may pasok.

2. Maghahalungkat ng mga gamit at magtatapon ng mga hindi na kailangan (para mabawasan ang mga abubot)

3. Mamamasyal kasama ang buong pamilya... kung saan mapapadpad ang mga paa ( no particular destination)

4. Magbabasa ng mga pending na mga books na hindi pa nababasa.

5. Manonood ng mga movies at series na super like kong gawin kahit may pasok.

6. Magpupunta sa gym kasama ang mga friends ko... ( sana matuloy di lang drawing... LOL)

7. Manahi ( kung ano lang... punda, kurtina, damit etc.)

8. Magblog.... katulad ngayon!

9. Magswimming... (syempre kasama ang family)

10. Maghanda para sa darating na pasukan. :)))

Sa dami ng balak kong gawin.... parang hindi rin pala ako magbabakasyon... pagod pa rin!

Ano bang ibig sabihin ng bakasyon? para kasi sa iba relaxation ito pero ang totoo... nakakapagod din ang bakasyon... kasi ang mga bagay na hindi magawa kapag may pasok ay ginagawa ng bakasyon at kapag pasukan na mega reklamo tayo dahil maikli ang bakasyon...pero hindi naman un tungkol sa ikli ng panahon kundi sa pagod na dala ng bakasyon.


Sana maging masaya ang bakasyon natin! :))