20 wise things to do

Malapit na ang Bagong Taon, kaya naisipan kong maghalungkat ng mga bagay-bagay lalo na magbulatlat ng mga notebook na matagal ko nang itinatabi… ang ilan may nakasulat at ang iba naman walang bahid ng anumang tinta.

Sa pagbubulatlat ko, nahanap ko ang 20 Wise things you can do… na sa palagay ko ay tamang-tama sa panahon dahil maaari nating itong gawin sa pagpasok ng bagong taon.

Hindi ako ang gumawa nito. Kinopya ko lang ito ngunit di ko na matandaan kung saan. Pero, year 2001 pa ang notebook na pinagsulatan ko nito kasabay ang ilan pang mga akdang ginawa ko, panahon kung saan nagtrabaho ako bilang cashier sa isang supermarket.

Hayaan n’yong i-share ko sa ito sa inyo.

20 Wise Things You Can Do 

1. LEAVE THE PAST BEHIND

To move ahead into the future, you must free yourself from the past. Clear up those cobwebs that brings nothing but gloom into your life – the bad experiences, heartaches and bitterness. Step fresh into the millennium by bringing with you only the best memories.

2. UNLOAD EXCESS BAGGAGE

As a rolling stone in life, you gather too much moss. You collect mountains of material possession that take mush of your space and time. Edit your belongings. Life will be so much easier if you travel light.

3. START WITH A CLEAN SLATE

It is better to start painting on clean canvass. Spruce up your act and start with a clean slate. Clear your mind, purify your spirit and kick those bad habits away!

4. SHARPEN YOUR PENCILS

Be properly equipped. Your success depends on your keen sense of institution, preparedness and dedication to work. Keep your mind always sharp, your aptitude well honed and your desire to succeed intense and aflame.

5. GET EXCITED

The excitement you get from life depends upon how excited you are to live it. Anticipates great things to come, feel that you deserve them. Always expect nothing but the outmost best.

6. HAVE A GREAT ATTITUDE

Your attitude affects your state of mind and overall disposition. It determines how you act and react to people and situations. Have a great, new enthusiastic and reach the higher attitudes!

7. DWELL ON THE POSITIVE

There’s nothing to be gained by wasting your time on negative things. Sift the good from the bad. See the blessings not the miseries; look at life through rosier colored glasses. Seek nobility, beauty and truth!

8. KNOW WHAT YOU WANT

If you don’t know what you want, you’ll never get it. You’ll never hit the target unless you know what and where it is. Know your goal and set your heart on it.

9. BE IN THE RIGHT PLACE

To succeed, you have to be on the right place. It is ridiculous to sell beach ware at a winter ski resort. Go to the right places. Get into the right circles, and be there at the right time!

10. DRESS UP FOR THE SUCCESS

What you get is what people see. You reveal your personality through your attire and the way you carry yourself. Dress up neatly, comfortably and properly for the occasion. You only have three seconds to make that crucial impression.

11. GET OUTSIDE SUPPORT

You cannot fully succeed by doing it all alone. No man is an island. You cannot be educated enough to know it all. Employ help of others. And strive to win their all – important trust and moral support.

12. GIVE IT TO GET IT

To get it, you must first give it away. Everything in life operates by the law of cause and effects. If you want love, happiness, understanding or even money, give it away first so it will come back to you a thousand fold. Be aware that the law works on the negative too. Cause misery and it will strike back to you!

13. LIVE IN THE MOMENT

Yesterday is gone tomorrow is yet to come. You only have the present, the very precious now. Make hay while the sun shines. And do it while you still can! Live in the moment but don’t surrender yourself to it. Make sure that you are in full command.

14. PERSIT TILL YOU GET IT

A man died and found himself in front of Saint Peter at the gates of heaven. He saw cars, appliances and other wonderful things dump on the tops of the clouds. He asked “St. Peter, please tell me what are those things?” St. Peter replied, “These were ordered by some people on earth but they hang up before we could where to have them delivered.” Don’t give up. Try and try until you exceed!

15. SHARE YOUR BLESSINGS

Life showers us with glorious gifts. The tallest and the biggest castle in the world will become a lonely prison if you have no one to share it with. Share your abundance; share your time. Show you care by doing your share!

16. HAVE A GOOD SENSE OF HUMOR

Cry and you cry alone, laugh and the world laughs with you! Keep your sense of humor. Laugh heartily and stay wonderfully sane. They call it ‘internal jogging.’ Most importantly learn to laugh at your mistakes.

17. KEEP YOUR CHILDLIKE WONDER

Keep that childlike wonder. Live with wide-eyed enthusiasm. Be in constant awe. Never permit you to be dull or jell jaded. Experience as it was your first time!

18. FLEX YOUR BODY

Your body is the temple of your soul. Make it powerful and strong to weather any storm. Feed it well. Keep it neat, healthy and well maintained. Move that body and flex those muscles. Don’t be a couch potato; be alive and on the go..

19. FEED YOUR MIND

A computer is only as good as the data programmed into it. Update your knowledge. Delete bad past programming. Read, research and learn. Perform mental gymnastics. The most brilliant crown you can wear is an intelligent mind!

20. BELIEVE IN YOURSELF

For anything to happen, you must believe that it will. A faint shadow of doubts is enough to prevent it from becoming true. You’ve got to have faith in your heart and unwavering belief that the universe will provide what your heart desires. Believe in yourself and it will come true!

Note: kung sino man ang gumawa nito12 years ago… hindi kop o inaaangkin ang inyong sinulat… nais ko lang ibahagi sa iba. Nais ko ring magpasalamat dahil nakaka-boost ng pagkatao ang mga payo mo. (*^_^)

Paskong maligaya

Taon-taon ipinagdiriwang natin ang Pasko...

Ngunit kung minsan nakakaligtaan natin ang tunay na kahulugan nito at mas nananaig ang mga materyal na bagay na kung saan ay panandaliang ligaya lang naman ang hatid.

Sana sa araw na ito ay manariwa ang tunay na kahulugan ng kapaskuhan...

Mas maramdaman sana natin ang pagkakaisa at pagmamahalan sa bawat isang miyembro ng ating pamilya.

Na kahit walang handa... basta magkakasamang nagtatawanan... nagbabahaginan ng mga kuwentong maaaring magbigay ng inspirasyon... o kaya naman ay kagalakan.

Ngunit higit sa lahat, nalalaman natin ang dahilan ng pagkakaroon ng okasyon na ito. 

Ito ay dahil kay Jesus, ang bugtong na anak na Diyos na pinadala dito sa lupa para iligtas ang mga tayo sa ating mga kasalanan.

Maligayang Pasko sa ating lahat! :)

source:dramabeans

Ako na ang MAPAPEL.

Ilan sa mga naiipong kong sulatan...~

Mga kwaderno na naglalaman ng aking kabataan. (Talaarawan)
Kinailangan ko nang itapon dahil sa bagyong Ondoy. huhu~

Maraming pagkakataon na hindi ako pinapatulog ng mga ideyang pumapasok sa aking isipan. Kaya naman madalas, bumabangon ako sa kalaliman ng gabi para lang magsulat. Isulat kung ano mang nilalaman ng aking isipan.

Kung minsan nakabubuo ako ng tula o kaya naman ay sanaysay… depende kung ano ang pumasok sa aking isipan. Ngunit madalas, mabilis ang mga letra sa aking isipan na di kayang habulin ng aking mga kamay sa pamamagitan ng pagsusulat sa mga kwarderno o kaya naman sa papel na nakakalat sa aking lamesa.

Kapag naiisip kong buksan ang kompyuter para i-type lahat ng mga pumapasok sa aking isipan, mas nananaig ang katamaran at antok…kaya kung minsan lumilipas na ang mga naiisip kong paksa, kuwento, tula, sanaysay at kung anu-ano pa.

Eto ang dahilan kung bakit mahilig akong bumili ng mga notebook o anumang klase ng sulatan. Sa madaling salita: ako ang taong mapapel.

Mapapel. OO, aaminin ko na… masyado na nga akong mapapel. Tumatambak ang mga notebook na wala namang nakasulat o kaya mga stationery o kaya mga colored paper o kaya yellow paper o kaya mga scratch na pwede pang sulatan sa likod. Isa ‘yang patunay na mahilig talaga ako sa papel.

Hindi ko rin maintindihan kung bakit tuwing may makikita akong mga kakaibang sulatan ay talagang matagal ko itong sinusuri o kaya namang ay ora-orada ko itong bibilhin. May mga pagkakataon na pinapigilan ko ang aking sarili… hindi ako dumaraan ng mga bookstore para di ako makakita ng bagong prospect. Kaya ko namang pigilan ang aking sarili sa cravings ko yan sa mga sulatan… pero mas maraming pagkakataon na sinusunod ko pa rin ang kagustuhan kong magkaroon ng bagong sulatan kahit pa sa ngayon ay madalas akong nakaharap sa computer.

Gusto ko nga palang maging isang manunulat. Iyon ang totoo kaya siguro nahilig ako sa pagbili ng mga sulatan para lahat ng gusto kong ikuwento ay mailagay ko sa mga pahina ng mga ito. Pero, hindi ganoon kataas ang aking self confidence… pakiramdam ko walang magbabasa…baka makasakit ang mga salitang binitiwan ko… baka hindi magustuhan. Kaya naman, tanging mga pahina lamang ng mga kwaderno ang nakasasaksi ng aking mga sinulat…mula sa mga hinaing, mga pangyayaring masaya, galit, lungkot at kung ano-ano pang mga naisipan kong isulat.

Sa pagbuo ko ng blog sa ngayon, pakiramdam ko may pagkakataon akong sumulat…at maaaring mabasa ng iba ang aking mga gawa… maaaring ang kuwento ko ay nangyari rin sa kanila. Nagkaroon ako ng lakas ng loob na magpaskil. Pero, hindi naman ako umaasa na may magtitiyagang magbasa sa mga sinusulat ko. Ngunit di ko maiaalis na masarap sa pakiramdam na may nagbigay ng oras para magbasa ng mga laman ng aking utak. Nakakatuwa rin kapag may mga comment…parang nae-excite pa tuloy akong magpatuloy sa pagsulat.

Ganunpaman, buo na sa sarili ko na kahit walang mag-abalang magbasa ng mga nakasulat sa aking mga kwaderno o kaya sa aking blog ang mahalaga sa akin ay ang mga sandaling nagsulat ako dahil sa may nangyari sa araw na iyon. I can capture the moment even without camera but the details of that special day.

Sa madaling salita, napakahalaga sa akin ng mga kwaderno, notebook, scratch paper at iba ng mga sulatan sapagkat sila ang aking nakakausap sa mga sandaling wala akong ibang mapagkuwentuhan ng mga bagay-bagay sa paligid. Kaya, aaminin ko na, AKO AY MAPAPEL. (*^_^)

Lihim na kaaway

Lihim na kaaway sa akin ay kumakaway

Mula sa malayo, kamay ay winawagayway

Matamis ang ngiti, katawa’y umiimbay

Kaya naman sinagot ko rin siya ng kaway.

Buo sa aking isipan, totoo ang pinapakita

Ni hindi ko pinag-isipan ng hindi maganda

Sa aking paningin, maituturing na mutya

Pagkat buo ang tiwala na sa kanya’y itinakda.

Gusto kong isipin na dapat kitang pagpasensyahan

Maaaring nasabi mo lang ang mga iyon sa isang biruan

Ngunit sa kilos mo’t galaw tila iyong pinatunayan

Ang isang tulad ko ay di mo talaga kaibigan.

Maraming nalaman at narinig na sinabi mo

Ngunit sa isip ko, gawa-gawa lang ‘yon ng kung sino

Wala akong balak na patulan ang tulad mo

Ngunit wag sanang humantong na bumigkas ang bibig ko.

Ako'y marunong umunawa at pasensya’y mahaba

Kung may mga araw ako’y makapagwika

Ako’y tao lamang, maunwaan mo sana

Ngunit di tulad mo, harapan akong magsalita.

source: dramabeans

Note: Ito ang nilalaman ng aking isipan sa mga oras na ito. (*^_^)

Kontrabida churva...

Protagonista - bida, karaniwang umiikot sa kanya ang kuwento
Antagonista - kontrabida, nagpapahirap sa buhay ng bida

http://www.bench.com.ph/benchingko/kontrabida/images/films/kontrabida-101.jpg

Karaniwan ang bida ang laging mabait, kawawa at nabibigyan ng simpatya at kapag kontrabida ka, wala ka nang ginawa kundi mag-isip ng mga bagay na pwede mong gawin upang maging miserable ang buhay ng bida.

Pero, paano naman kung wala kang ginagawang masama at ang tanging kasalanan mo lang ay magsabi ng totoo, masasabi bang pagiging kontrabida na 'yon?

Parang nagawa akong kasalanan na ganoon...pero sinabi ko lang naman ang katotohanan... masama ba 'yon? Bigla akong nag-reflect sa sarili ko? Tama ba ang ginawa ko... o baka mali?

Kaya lang, nandoon ako sa punto na gusto kong sabihin ang totoo dahil may mga bagay na dapat isiwalat kahit na magmukhang masama pa ako sa ibang tao. Kung hindi man paniwalaan ang mga sinabi ko... siguro mas maganda kung sila na lang ang makatuklas.

Ang alam ko, nagsasalita ako batay sa aking mga karanasan... hindi kayang dayain ng mga mabulaklak na salita ang mga karanasang nagbigay aral tungkol sa pagtitiwala. Marahil, alam ko na ang karakas kung kaya't nakapagsasalita ako ng ganoon.

Ngayon kung nagmukha man akong kontrabida... wala naman akong magagawa... kasi naniniwala akong okay lang magmukhang kontrabida maisiwalat lang katotohanan.

Ay oo nga pala, maaaring nagsalita ako at di pinaniwalaan... ang panahon na rin ang magpapakilala sa inyo ng mga tagong katangian ng nakakahalinang bulaklak.

Kung binisita mo ito at umabot ka sa pagbabasa ng bahaging ito na hindi mo maintindihan ang ibig kong sabihin...pasensya na... maaaring naitago ko lang ng husto ang kahulugan ng gusto kong sabihin.
Tamang basa ka na lang muna. (*^_^)

Pinili kita

Saan ba ang nararapat mong kalagyan? Nauubusan na kasi ako ng pasensya sa’yo… madalas mahirap kang ispelengin…ang dami mong arte.

May mga pagkakataon nga na gusto na kitang saktan ngunit alam kong ako rin naman ang mahihirapan kapag ginawa ko ‘yon. Pero nasasayang ang oras at panahon ko sa sobra mong kaartehan. Kung nalalaman ko lamang na ganyan ka, di na kita pinansin pa…pero umasa ako, eh.

Tama, madalas kang magpaasa. Maraming pangako pero lagi namang nawawala. Binibigyan mo ako ng sandaling ligaya pero ang kapalit naman matagal na kalungkutan at pagkayamot. Nakakayamot naman talaga lalo na kapag marami akong dapat gawin tapos di ko masimulan o kaya naman ay di ko matapos ng dahil sa’yo.

Pwede ba, umayos ka naman. Ang mga pangako mong magiging mabilis pangatawanan mo at hindi ‘yung nagpapaasa ka lang. Baka kapag naglabas lang ako ng pera at saka sumige pero kapag papaubos na, basta ka na lang mang-iiwan sa ere.

Kaya naman sa susunod, umayos ka na! Pangatawanan mo rin ang lagi mong sinasabi na ‘You’re SIMPLY AMAZING. Kung tutuusin, nagtaksil na ako sa aking unang minahal kung sana’y pinanghawakan ko ang kanyang salita na ‘I'M MAKING GREAT THINGS POSSIBLE’ eh, di sana hindi na ako nahihirapan ngayon. Pero pinili kita, Smartbro… kaysa sa kanya kaya sana naman gawin mo ang nararapat, hindi ‘yung nagpapaasa ka lang.

http://www1.smart.com.ph/Bro/images/lte/1.jpg?sfvrsn=0

Egg shell

Almusal namin. :)

Karaniwan, itlog ang ulam namin sa umaga tulad ngayon. Matapos kong basagin sa gitna ang itlog biglang sumagi sa isip ko ang isang bagay na ginagawa ng mga matatanda sa balat ng itlog.

Ito ang paglalagay ng balat ng itlog sa mga dulo ng dahon ng mga orchids...at dahil may orchids na kami naisip kong ilagay ang mga balat. Ang problema sa gitna ko kasi hinati 'yung itlog at hindi sa dulo kaya nalalaglag. Pero padadaig ba ako, ipinilit ko pa rin silang ilagay at sinigurado kong di malalaglag...ang kaso naman si Yolanda (super typhoon) ay nagbabadyang bumisita.

Sa totoo lang, hindi ko talaga alam ang dahilan kung bakit nilalagyan ng itlog ang mga halaman partikular na ang mga orchids. May scientific explanation kaya 'yon? May sustansya kayang makukuha ang mga halaman mula sa mga natirang laman nung shell? Hindi kaya dagdag dekorasyon lang ito sa halaman? Pero kahit ano pa man ang dahilan... wala namang masama kung gawin ito lalo na kung wala namang masamang epekto sa tao at halaman, di ba?

Kaya naman sa susunod hindi ko na babasagin sa gitna ang itlog sa bandang dulo na lang para sakma sa dahon ng orchids. Mas maganda rin kasing tingnan kung buo ang shell... siguro mas maganda kung kukulayan ko ito... parang easter egg lang...that gives me an idea... haha~

Marami pa namang beses akong maluluto ng itlog sa almusal kaya marami pa akong pagkakataong makapaglagay sa aming halaman. (*^_^)

Creepy sa katanghalian

Tanghaling tapat. Matapos kumain nagpahinga ako ng kaunti dahil ala-1 babalik kami sa comlab para ipagpatuloy ang In-service training namin. 

Mga kasama kong mag-inset. :)

(Sembreak ng mga bata at kaming mga guro na hindi umupo sa eleksyon ay kailangang pumasok at ako ang naatasang pamunuan ang gawain.)

Maganda naman ang simula ng umaga namin. Nagdasal at nag-exercise pa nga kami. Sa madaling salita, walang problema. May dumating na speaker...ayos din.

Balik sa lunch time... sinara ko ang comlab after declaring ng lunch break... binigay kasi sa akin yung susi at dahil sa nag-aalala ako na baka may masira ni-lock ko muna habang nagkakainan kami. Quarter to one bumalik akong mag-isa sa comlab, abala pa kasi sa pagkukuwentuhan ang mga kasama ko at inakala ko na may naghihintay na sa akin para buksan ung lab.

Habang bumababa ako ng hagdan nakita ko ang isang estudyanteng papunta sa dulo ng hallway...dead end 'yun at wala na siyang iba pang pwedeng puntahan kaya nasabi ko sa sarili ko na sisitahin ko na lang pagbaba ko. Naiisip ko kasi na baka isa siya sa mga pinabalik para sa review.

Narating ko naman ang hangganan ng hagdan at bago ako tuluyan dumiretso sa padlock ng comlab nilingon ko ang batang nakita ko...pero wala siya. Inisip ko na baka pumasok sa katabing klasrum pero naka-lock din ito. Pinagana ko ang aking mata, sinuri ang bawat kanto ng hangganan... pero talagang wala siya.

Imbes na tumakbo ako at magsisigaw... pinakalma ko ang isip ko... binuksan ko pa rin ang comlab... binuhay ang mga ilaw at huminga ng malalim. Pagkatapos kalmado akong umakyat ulit sa taas at tinawag ko na ang mga kasamahan ko. Ang totoo hindi ako natakot...kinabahan lang ako...siguro kung natakot agad ako...bonggang tili ang gagawin ko.

Pero, nag-isip ako kung sasabihin ko ba sa kanila 'yung nakita ko...pero naisip ko na baka matakot silang lahat mas mahirap naman 'yun kaya sinarili ko na lang at nagsimula na muli ang gawain namin. Natapos kami mga mag-aalas-kwatro. 

Nag-aalisan na silang lahat... nakaramdam ako ng kaba... baka mamaya maiwan na naman akong mag-isa at biglang lumitaw 'yung batang nakita ko...mabuti na lang at may isang nakipagkuwentuhan sa akin tungkol sa isang palabas na pareho naming pinapanood...sinabihan ko siya na hintayin n'ya akong matapos mag-ayos at sabay na kaming umakyat.

Di ko kasi masabi sa kanya tungkol sa nakita ko. Pero isa lang ang sigurado ako, hindi ako inaantok. Nakita ko talaga ang isang batang babae na lagpas balikat ang buhok at nakaputing pantaas. 

Hay, akala ko nga sa gabi lang nagpaparamdam ang mga gan'on... di pala... kahit anong oras pala pwede. Kakalokah lang talaga... tapos kapag kinuwento ko sa iba sasabihn baka guniguni ko lang daw. 

Anyway, hindi naman ako namimilit ng maniniwala sa akin... pero sigurado ako sa aking nakita.

(*^_^)

Nang-agaw ang Tumblr

Nag-eenjoy ako ngayon sa pagpo-post ng kung ano-ano sa tumblr...noon kasi hindi ko masyadong ma-gets! Nito ko lang ulit binuksan at sinubukan kong magpost ulit at 'yun boom...sunod-sunod ko namang ginawa.haha~

Mabilis lang magpost sa tumblr...instant kung baga... kung di ka na mag-iisip ng matagal mga pictures na lang at lagyan mo ng kung ano mang masasabi mo sa ipo-post mo. Ang saya lang...bigla akong nag-enjoy at parang tila tinalikuran ko ang aking blogspot...

Pakiramdam ko tuloy...mawawalan ako ng oras para magpost dito sa blogger. Bigla ako nakaramdam na para bang ako'y nagtataksil...ngunit napag-isip-isip ko... kung tutuusin pwede ko rin namang gawin 'yung paraan ng pagpapaskil.

Madalas kasi pinag-iisipan ko kung ano ang mga dapat kong ilagay sa aking mga blog. Madalas iniisip ko kung ano ang mga magandang bagay na naganap, mga aral na dapat malaman at kung ano-ano pa. Pero, sa tumblr...parang isang picture... may nasasabi ako na hindi ko na kailangan pang mag-isip ng matagal.

Kung nakakapagsalita lang siguro ang blogger... sasabihin nito sa akin...

unfair ka... pwede mo rin iyong gawin sa akin bakit di mo ginawa?

Tama, pwede kong gawin dito sa blogger kung ano man ang pwede kong gawin sa tumblr pero magkaibang level lang kasi. Mas mabilis lang kasi magpost sa tumblr... iyon lang siguro 'yun.

Kaya naman napag-isip-isip kong mula sa mga mabilisang post na ginagawa ko sa tumblr... makakakuha naman ako ng mga bagong ideya na mailalagay ko sa blogger. Pasaway ba ang dapat itawag sa akin?!?
Kalokah lang kasi.

Kwentong Jeepney: Bubot ka pa, Ineng!

Papasok na naman ako ng trabaho at syempre sasakay ako ng jip. Karaniwan, dedma lang ako sa itsura ng mga kasakay ko.

Pero ngayong araw na ito kasunod kong sumakay ang isang elementary student dahil sa kilala ko ang unipormeng suot niya.

Ang nakakaloka, ahit ang kilay, naka-foundation at mapula ang labi. Mahahaba ang kuko at may mga kung ano-anong mga nakasulat sa kanyang kamay at sa may binti na parang tattoo...na ipinagpapalagay niya, sa tingin ko, na maganda.

Gusto ko siyang tanungin, gusto kong usisain ang dahilan kung bakit ganoon ang itsura n'ya...pero di ko nagawa. Parang ako pa ang nahiya para sa kanya. Kung tutuusin ano bang pakialam ko, pero masyado lang siguro akong na- bothered sa kaanyuan niya.

Kung sabagay maraming tulad ng batang ito ang nagpupumilit na maging dalaga. Mga bubot na bubot pa'y kung manamit, mag-ayos at kumilos ay parang mga dalaga. Sa aking palagay, grade 6 na siya at sa edad niya, parang di niya alintana ang maaaring idulot ng mga koloreteng pinahid niya sa kanyang mukha at di rin yata niya pansin na nagmumukhang madungis na siya sa mga bolpeng tattoo na isinulat niya sa kanyang murang balat.

Bukod pa sa maaga nilang pagkilos bilang dalaga ay kapansin-pansin din ang maaga nilang pagkakaroon ng bf o gf... ano rin ba ang pakialam ko d'on...ang alam ko lang, sa edad nila, mas magandang maramdaman nila ang pagiging bata. Maglaro sila, magtawanan, magkuwentuhan, kumain ng dirty ice cream, maligo sa ulan... magpatintero, mag-agawan base at marami pang iba.

Isa lang naman ang pinupunto ko, minsan lang naman kasi magdadaan ang pagiging bata...kaya dapat sana i-enjoy na lang nila para kapag dumating ang panahon na umedad sila... wala silang na-missed out sa buhay nila.

Hayyy... kung ako lang eh, kamag-anak nito masasabihan ko talaga siya nang

Ineng, bubot ka pa! (*^_^)

Meron akong blog!

Meron akong blog.

Okay! Fine! Ano naman ngayon?

Kuwentuhang weird

Movies and series

Kung minsan iniisip ko kung ano nga ba ang dahilan ng pag-aaksaya ng panahon 

sa harap ng apat na kanto ng monitor. 

Kung minsan, ang daming gustong ipagawa ng isip ngunit bago pa maitipa ang mga daliri sa keyboard

nawala nang parang bula ang lahat.

Pero tuwing nagbubukas ako ng account, 

at nakikita ko ang mga bagong post ng mga sinusundan kong blog...

nagkakaroon ako ng inspirasyon na magpatuloy na magtala at magpost sa aking blog.

Para bang mahahalagang detalye ng buhay at isip ko ay nakasaad na sa aking blog.

Hindi ko masasabing maganda ang nilalaman ng blog ko... 

pero totoo sa sarili ko ang mga naisulat ko at bagamat ang iba ay hango sa napakalawak kong 

imahinasyon... alam kong naisulat ko iyon dahil may gusto akong sabihin.

Hindi rin naman biro ang gumawa ng blog...

kung minsan ang pag-asa na sana mabasa ng iba ang mga nilalaman ng isip mo sa pamamagitan nito

ay maglalaho kapag napansin mong wala man lang nagtangkang pasyalan ang site o kaya talagang ako lang rin ang magmamahal sa mga post ko.

Pero sabi nga, hindi dapat masyadong umasa na may papansin

sa mga ginagawa mo... ito naman ay isang paraan lamang upang mahasa ang abilidad magsulat

at malibang habang nag-aaksaya ng kuryenteng tumataas at oras na dapat ay ipinagpapahinga ng katawang lupa.

Kaya siguro matagal-tagal pa ang lalakbayin ng blog kong ito... 

sigurado ako na sa bawat araw na nagdaraan...ay may mga kuwentong nakatago sa mga nakapaligid sa akin... at malamang may opinyon namuuo sa aking isipan.

Isang magandang stress reliever ang pagsusulat kaya bakit ko aalisin ang pagkakataong tulad ngayon.

Ang totoo n'yan, may gusto akong isulat na di ko maumpisahan pero eto nakabuo ng isa na wala namang kinalaman sa gusto kong isulat.

Ang alam ko lang patuloy lang sa pagtipa ng keyboard ang akng mga daliri kasabay ng mga mga salitang binitiwan ng aking isip.

Sa mga nakabasa nito, salamat sa oras. Masaya ako't napasyal ka sa aking mundo! (*^_^)

Like din pala nila ako

Natuwa naman ako nang makatanggap ako ng mga liham, card at puso sa Araw ng mga Guro...meron din palang nagbibigay halaga sa akin bilang guro.

I have two hearts... :)

Natutuwa ako sa nilalaman ng kard na ito.

Karaniwan, di gaanong magugustuhan ng isang mag-aaral ang isang tulad ko pero ganoon pa man, nakakatuwang isipin na may mga nakaka-appreciate sa ginagawa ko. Kaya naman gusto kong magpasalamat sa mga gumawa at naglaan ng oras para pasalamatan ang isang tulad ko. 

Ngunit sa lahat ng gumawa ng card, natatangi pa rin ang gawa ng aking anak. Natutuwa ako sa palagian niyang paggawa ng card sa mga espesyal na mga araw tulad ng Teachers' Day! (*^_^)

Gawa ng aking anak! :)

Maligayang Araw ng Mga Guro

Wala nang mga mabulaklak na salita.

Tigilan ang mga pahiwatig.

Hindi na kailangan pang magpaligoy-ligoy...

dapat ay tuwiran nang sabihin.

Isang pasasalamat ang aking ipinaaabot sa mga naging guro.

Ang aking mga naging Tagapayo at sa mga naging guro sa iba't ibang asignatura...

Prep - Ms. Melo

Grade 1 - Mrs. Bernardo

Grade 2 - Mrs. Felipe

Grade 3 - Mrs. Tiratira

Grade 4 - Mrs. Dualan

Grade 5 - Mrs. Santos

Grade 6 - Ms. San Marcos

First Year - Mrs. Realo

Second Year - Mr. Dela Cruz

Third Year - Mrs. Martinez

Fourth Year - Ms. Arroza

Sa aking mga kapwa guro, 

Isang pagbati para sa natatanging araw ng pagkilala sa ating mga GURO.

Peste sa buhay ko

Palagi nila akong sinusundan. 

Hindi ko nga alam kung anong meron sa akin dahil gustong-gusto nila ako.

Para bang mga papansin na aali-aligid...

Sa totoo lang, yamot na yamot ako sa kanila.

Kung pwede lang silang isuplong bilang stalker matagal ko nang ginawa.

Walang araw na hindi sila naging bahagi ng buhay ko

at walang araw na hindi ko sila pinag-isipang patayin.

Masyado ba akong masama... 

kung tutuusin marami na akong pinatay sa kanila...

halos araw-araw nila akong kinakagat

para na nga akong manhid...

basta alam ko, may makati, sila lang ang may sala.

Hindi ko alam kung anong silbi nila sa ecosystem...

pero talagang nakakayamot ang pagsulpot nila sa mundong ibabaw

at isa ako sa sobra nilang minahal kagatin.

Pasalamat na nga lang at di ako nagkakasakit ng dahil sa kanila...

naniniwala na lang ako na darating ang araw na hindi na nila gagambalain ang

buhay ko... dahil pupuksain ko ang kanilang kaharian.

Ganun pa man, araw-araw pa rin akong nakikibaka sa pagpuksa sa inyo mga pesteng...

LAMOK!

Eto ang A - Z ko

Nakigaya lang po ako kay hArTLeSsChiq

A. Attached or Single?



Attached sa asawa.

B. Bestfriends

Dami nila...nung primary ba, hayskul, college o sa work... ah baka kapitbahay.

C. Cake or Pie

Cake...kahit anong klase ng cake basta may icing!

D. Day of Choice

Friday - tamang gimik day... para masarap ang tulog kinabukasan

E. Essential Items

notebook at ballpen... isama na ang pera, celfon at food...

F. Favorite Color

alam ng mga kaibigan ko Black kaya nagulat sila Pink ang motif ng kasal ko. :)

G. Gummy bears or Worms

kailangang pumili? di ko talaga gusto 'yung mga ganito... pero, gummy bears para sandali lang nguyain.

H. Hometown

Antipolo city

I. Indulgence

watching movies except horror... nakakatakot kasi...

J. January or July

July... syempre kaarawan ko July...

K. Kids

Masarap kasama ang mga bata di ramdam ang edad.

L. Life isn't complete without...

my family. (tamang seryoso)

M. Marriage date.

June 26... wala na akong ibang pagpipilian eh...

N. Number of brothers and sisters

3 sisters... panganay ako...pangarap na lang ang brother. asa-ness pa ako!

O. Orange or Apples

Apples.... Fuji

P. Phobias

snakes and bees

Q. Quotes

To see is to believe. ( di ako basta-basta nakikinig sa sabi-sabi kailangan may confirmation)

Success is not a gift its challenge to use what you achieved. (ewan ko kung kanino galing ang quote na ito.)

R. Reason to smile

My family and payslip :P

S. Season of Choice

Christmas season...hehehe

T. Tag 5 People

eh, kung sinong gustong makigaya.

U. Unknown facts about me

kung meron man, alamin na lang nila.

V. Vegetable

carrots - what's up doc? parang si Bugs Bunny lang!

W. Worst habit

saka na lang pag-usapan 'yan.

X. Xray or UltraSound

Ultrasound... kita agad sa monitor kaysa sa xray maghihintay pa.

Y. Your favorite food

Fruit: watermelon
Drinks: tubig sa gripo
Pasta: Spaghetti na maraming carrots
Fish: tuyo
Bread: basta tinapay

Z. Zodiac Sign

Nakakaasar!

Anong gagawin mo kung asar na asar ka na pero kailangan mong magpasensya dahil mas nakakaunawa ka?

Mapapabuntong hininga ka na lang at mapapakamot sa ulo? Pwede rin pero kung minsan hindi ito sapat at kung ako ang tatanungin... eto ang mga gagawin ko... pantanggal ng asar!

• Lalabas ng bahay at sisigaw ng malakas... kung minsan kailangan ding sanayin ang vocal chords... kapag sinita tayo ng kinaaasaran natin eh di sabihin nating naghahanda tayo para sa isang major, major concert.

• Kakausapin ang sarili... parang baliw lang dahil hindi mo masabihan ang kinaaasaran mo... eh di sa sarili na lang magreklamo habang pinapakalma ang sarili. (Epektibo naman... ginagawa ko ito eh...hehehe).
• Buksan ang TV at lakasan ang volume habang nanonood ng paborito mong programa o kaya manood ng mga pelikula... as for me... tanggal ang asar ko sa panonood ng mga Asian series and movies.
• Makikinig ng music... ipapasak sa tenga ang earphone at lalakasan ang volume. Tamang lango lang ng indayog ng kanta. 
• Ikain mo na lang... lantakan mo ang mga paborito mong pagkain o kaya tibagin ang kaning lamig sa kaldero....tamang foodtrip lang! Pero ingat din... baka lumaki ang timbang.
• Kukunin ang diary at doon maghihimutok... gawain ko ito pero epektibo rin... pagkatapos mong maisulat ang lahat ng nararamdamang asar....parang nabunutan ka ng tinik sa dibdib... tulad lang rin kapag galit ka.
• Pero kung tamad ka magsulat pa-kamay... eh di, i-computer mo... sa tulad ko... gagawa ako ng blog at mag-iisip ng mga paraan para matanggal ang pagkaasar tulad ng ginagawa ko ngayon!

Hayyy!!! Kakastress ang maasar...tawanan ko na lang at i-deadmabells... pero kung minsan ang hirap tawanan at i-deadma ang mga bagay na nakakaasar!

Pero sabi nga ang asar, talo kaya ang pinakamagandang gawin... magdasal na mas humaba pa ang pasensya at maunawaan ang kinaaasaran! 

Bawal ang ampalaya... kaya let go na lang sa asar na 'yan! (*^_^)

credits: toonclips.com

Daming bawal kapag nanganak

Matapos ang siyam na buwang pagbubuntis, isang nakakatuwang pangyayari ang manganak at makita ang sanggol na ilang buwang dinala sa sinapupunan. Ngunit kaakibat ng nakakatuwang pangyayaring ito ay ang sandamakmak na ipinagbabawal na Gawain, pagkain at kung anu-ano pa lalo na’t kung matatanda ang nagsasabi.

Sabi nga hindi naman masamang sumunod ngunit kung minsan nakakaloka at nakakayamot ang mga bawal na ito. Narito ang ilang sinabing bawal kapag nanganak:

1. Bawal maligo. Karaniwan bawal daw maligo ang isang bagong panganak. Ang iba pitong araw bago maligo…minsan 10 araw at ang pinakamalala 15 araw. Kapag maliligo na, kailangan ay may mga dahon-dahon ng mga kung ano-anong herbal na halaman para raw iwas binat.

Kung tutuusin, sinusunod ito ng mga nakararami… maging ako ay sinunod ko ito. Nakakayamot lamang ang pakiramdam na nanggigitata ka na sa pawis na dulot ng ilang araw na na di paliligo at paranoid ka na dahil naaamoy mo na ang sarili mo kahit nagpunas eh parang super baho pa rin. Super eeewww!

2. Bawal magkikilos o gumawa ng kung anu-ano. Ito naman eh talagang hindi pwedeng gawin. Super hilo ang aabutin mo at tiyak ang binat kapag nagpumilit na gumawa ng gumawa. Dapat na magpahinga ng bongga para makabawi sa lakas na nawala dala ng panganganak. Ang sarap kayang matulog ng bongga kaya lang kapag umiyak ang bata kahit inaantok ka pa kailangan mong asikasuhin ang umaatungal na sanggol. Sabi nga dapat daw ang sabayan ang pagtulog ng baby para sabay din ang gising…kaya nga lang kung minsan di ka matutulog agad at kapag nahanap mo na ang tulog mo ay saka naman magigising si baby at sawi ang tulog mo.

3. Bawal uminom ng malamig na tubig, softdrink at ibapa. Kailangan daw ay pinakuluang tubig o kaya naman ay mineral water ang inumin ng bagong panganak at hangga’t maaari ay dalawang buwang magtitiis ang sa di pag-inom ng mga mapanuksong malamig na tubig at softdrinks. Kaya kung tag-araw ka nanganak for sure yamot na yamot ka sa ipinagbabawal na ito.

4. Bawal daw magpaayos ng buhok o magpagupit. Naloka ako nang marinig ko ito. Kung gusto ko raw magpagupit eh dapat ay bago ako manganak kaya, ayun, super murder na naman ng baklita ang buhok ko. Super paniwala naman ako. Bawal din ang magpakulay, magpa-spa, magparebond ang kung anu-anong kaartehan sa buhok… maghintay raw ako ng isang taon… kalokah as in! Kaya sa katulad ko na hindi kagandahan ang tubo ng buhok at na-murder pa ng bakla ay magtitiis buhaghag ng isang taon ang hair.

5. Bawal mag-celfon, manood ng TV, magbasa at magcomputer. Tama rin naman ito dahil tiyak na mananakit ang mata at sasakitan ng ulo. Kaya nga sabi nila magtiis muna kahit isang buwan na di nanonood ng tv o nagco-computer… ang celfon… pagsaglit-saglit lang daw. Pero marami rin ang pasaway… (isa ba ako d’on?) kasi hindi makatiis na magcelfon, manood at magcomputer!

6. Bawal mabasa ng ulan. Maaari raw magkaroon ng galis ang nanay at ang bata. Sa isang banda, hindi ko ito masyadong pinaniniwalaan pero natatakot ako sa galis. Siguro ang totoong mangyayari ay magkakasakit syempre kapag naulanan at posibleng mabinat.

7. Bawal magsuot ng maikling short at mag-electric fan. Dapat raw ay nakapanjama at hindi nakatutok ang hangin ng electric fan. Baka raw pasukan ng hangin ang ulo at mabaliw… how scary di ba? Kaya kahit mainit nakapanjama at naka-medyas pa… eh baka magkatotoo eh, nakakalokah lang!

Marami pang ibang sinasabing bawal at hindi pwedeng gawin kapag nanganak… ang puna ko lang hindi kasi consistent ang mga sabi-sabi na ito… depende sa lugar ang mga pinaniniwalaan at pinagbabawal. Kaya  kung minsan di na malaman ang susundin.

Pero sabi nga kapag may time… sumunod rin! Wala namang mawawala… mas nakakatakot kung mapahamak dahil sa katigasan ng ulo. (*^_^)

Namimiss ko 'to!

Eto ang namimiss ko…

Masayang kuwentuhan. Malakas na tawanan. Asaran at basagan ng trip… yan ang nakakamiss na session namin.

Noon, tuwing Friday laman kami ng isang fast food chain at doon nagchi-chikahan ng mga mga walang kuwentang topic. Tamang relaxation lang at bonggang tawanan at kulitan.

Naaalala ko pa ang hintayan hanggang makumpleto ang grupo… manginginain lang kami ng fries at float baon ang kanya-kanyang kuwento.

Pero dahil nagbabago an gaming schedule nagging mahirap na magsagawa ng session. Kung minsan sa mga araw na may okasyon na lang nagkakayayaan…medyo nakakalungkot pero at least nagkikita pa rin naman kami sa school at nakakapagchikahan kahit sandali.

Ngunit mas lalong magiging mahirap na yata ngayon ang mag-set ng session dahil sa tatlo sa mga malalapit kong friends ang nagdesisyon na lumipat ng ibang school at wala naman ako o kaming magagawa kundi magpaalam. 

Sobra akong nalungkot…dati si sister naty lang ang lumipat na-super sad ako tapos ngayon tatlo silang sabay-sabay na umalis… at sila ang MAMIMISS KO.

 Una si Norbie… kasabayan kong dumating sa school at naging kasa-kasama sa mga gimikan…pagkain sa kamalig… panonood ng Meteor Garden, kahuntahan sa KFC, kapuyatan sa paggawa ng banig noon… nakatampuhan… pero sa huli friends pa rin.

Pangalawa si Marie. Sino na ang tatawagin kong ‘Ateng’? Kanino na ako magpapaload… hehehe… pero sa totoo lang kahit ilang taon pa lang kaming naging magkasama… click agad kami. Marami akong nalaman sa kanya at siya sa akin na kami na lang ang nakakaalam. Kahit mahilig magtaray at di nagpapaapi… sa kaloob-looban naman niya at isang busilak na puso (parang totoo… hehehe).

At ang pangatlo, si Rubie… paano na ang maaksyong kuwentuhan? Paano na ang mga chikahan na may paglilinaw? Paano na ang mga tawanan? Kahit medyo matampuhin itong babaeng ito… super sarap naman niyang kasama at kakuwentuhan. Kahit kung minsan pakiramdam n’ya na-oofend niya ako… eh, pakiramdam lang niya ‘yon! Pero alam ko minsan ako pala ang nakaka-ofend sa kanya kasi bigla na lang siya mananahimik. Iniisip ko tuloy sino na ang magiging topic ko sa blog? Hehehe… biro lang.

Kung minsan ang hirap tanggapin na ang mga malalapit mong kaibigan ay malalayo sa iyo pero sabi nga hanggang hindi nawawala sa puso’t isipan ang pinagsamahan ninyo… mananatili pa rin kayong magkaibigan kahit gaano pa katagal kayong hindi magkita.

Kaya naman sa inyong tatlo… good luck and God bless… alam ko naman magkakaroon pa rin tayo ng paraan para magkita-kita at manginginaing muli ng fries! (*^_^)

Feeling Artista :P

Isang quote ang pumapalaot sa FB ...

'Hindi lahat ng gwapo't maganda ay nag-aartista, ang iba nagtuturo rin!'

Syempre bonggang like at comment ang isasagot ng mga guro. Pero paano kung ang mga nagtuturo ay nag-Feeling artista? Titilian din kaya sila at papalakpakan?

Well, marami rin naman kaming fans. haha!

Dalawang beses na nagkaroon ng variety show kaya alam na ng mga guro na sikat sila sa kanilang mga mag-aaral. Kanino pa ba?

Ito ay isang pagbabalik-tanaw...

May mga sumayaw, kumanta at kung ano-ano pang gimik ang ginawa.

Sa isang banda, parang pantanggal stress ang isinagawa namin. Sa isang saglit, iniwan muna namin ang mga gawain upang ipakitang may talento rin kami.

Pero sa huli...nag-feeling lang kami! hahaha.. for fun lang! (*^_^)